William Utermohlen

2006
Fırtınalar kopuyor içimde,
Ve gözlerinde kayboluyorum,
Seni izliyorum sessizce,
Bak, sensiz de yaşıyorum.
Seni görüyorum rüyalarımda,
Kâbuslarla kahroluyorum,
Belki gelirsin diye bekleyerek
Günden güne mahvoluyorum....

2018
Mezarına çiçekler getirdim,
Çiçekler seni kıskandılar,
Kokun beni bu hale getirdi,
Yakaladın beni kıskacınla.
Şimdi ölüden ne farkım var?
Ağlıyorum ben yazdıkça,
Şimdi diriden ne farkın var?
Ağlıyorsun yaşadıkça.

2019
Unutuyorum olanları, geride kalanları
Unutuyorum birer birer tüm hatıraları,
Unutuyorum fark etmeden, istemsizce,
Doğruları unutuyorum, biriktirip yalanları.

2020
Bir şeyler ters gidiyor,
Olmuyor.
Birileri ağlıyor,
Çiçekler solmuyor.
Solmasınlar zaten....
Ama kimse ağlamasın.
Birileri ölmesin artık,
Yine bir anne yüreğini dağlamasın.
Ama acı hayatın bir parçası değil mi?
Acı olmasa sevincin bir anlamı kalır mı?

2021
Hatıralar eksik, çocukluğum eksik,
Gençliğim yeni benim, çocukluğum eski,
Bu gömlek eski, koş yenisini getir,
Bu gömlek eski, kalitesi değil.

2022
Birileri gelir, birileri gider
Birileri ölür, birileri sever
Birileri manyak, bir diğeri diğer,
Bu filmin başrolü sade sefiller.

2023
Aldığın ilaçlar, mutlu olursun
Yaşlandıkça gençliğini unutursun,
Hayat bir tiyatro ya da estrada,
Ya sahne ya da oyuncusun.
Mısır papirüsleri, dünyanın virüsleri,
Umrumda değil patlayan sinüs benim,
Herkes Nibiru'yu bekler, sonunda Venüs gelir,
Bu boş hipotezler, ve ben en üstteyim.
Histeri, bipolar, şizofreni, ya da alzheimer,
Bunlardan biri mutlak unutkanlığa sebebim,
Zaten unutacaksam yaşamanın anlamı ne?
Bozulan düzen değil, bozulan sinirim.
Akıldan çıkar önemli olaylar bazen,
Ve ansızın gelir aklıma hafızamdan silinen,
İnsanın düşmanıdır unutkanlık,
Buna en iyi örnek William Utermohlen.