Yagmur

<ı>

seni;
bir avuç su gibi çarptım yüzüme
gözlerinde ormanlar büyüttüm

aşkı çizip katladığım
kağıt bir gemi bıraktım sesinin mavisine

dört mevsimdi ellerin
rüzgarına tutundum

yaşlı çocukluğumun
sarı kurdelesini çözdü
taze kadınlığım

saçlarımı bıraktım memleketlere
sevda akıttım göğsümden

anne yüzüyüm
istanbul gibi sev


<ı>seni;
kendi cümlelerime sakladım


soğumasın diye aşk
tenine sokulmayacağım

üç nokta içine sığacak sevişmemiz


sol eline bıraktığım düşlerimle
ne vakit yalnızlığa düşsen
parmak ucunda diğer yarım

bulut bulut gelirim
yağmur ucunda öp beni
gülüşüne sürüldüm