Yagmurlu ve puslu bir günden merhaba!

Sokaklar sakin geçer karabasan,
Ellerim titrer, kim bu ben mi kim bu susan
Ne soran var ne bilen, sebebim yok bana kıyan
Vazgeçtim rüyalardan, beni sevmezsen yağmurları sev
Bulutlar yağsın sen gül güneş doğsun yeniden
Gidiyorum gözüm yaşlı, ah yine yol yol üstüne
Sen sev yağmurları, yağmurlar yağsın üzerime

Birazcık serin, birazcık puslu ve yağmurlu bir günden Merhaba!

Yazılarıma Günün ve yazımın konseptine uygun bir şarkıyla başlamak hep bana özgü oldu, hem de kendisini dinlemekten çok haz aldığım bir müzisyenin şarkısıyla, İlkayca:)

Bugün sabah kalktığım da bir an kışı yaşıyor gibi oldum. Gerçi bugün 31 Ağustos ve eylül ayına merhaba diyecez; kışa bir nevi hazırlık yapmak için de çok yanlış bir zaman da değiliz.

Bir yaz daha geçti diyip, sonbahara merhaba demeye hazırlanmak gerek.

Ben hazırmıyım sonbaharı karşılamaya bunu hiç bilemiyorum. Ama ruhum sanki çoktan hazır bu sonbahar moduna girmeye. Sonbahar hep ama hep bana hüzünü anımsattığı için şu an dört bir yanımı da hüzün bulutları sarmış durumda. Bir garip oluyorum bu mevsimde. Yağmurlar benim üzerime yağıyor gibi geliyor, içim biraz burkuk gözlerim biraz nemli oluyor. Saatlerce duygusal şarkılar dinlemekten usanmıyor ruhum bir türlü.

İçime bir kasvet doğursa da seviyorum yağmurlu tüm günleri. Ne olursa olsun en sevdiğim mevsim yazdan belki birazcık bahardan öte olamaz gibi geliyor bana.

O yazın coşkusunu, sevincini, güzelliğini hiç bir mevsim veremez gibi geliyor. En azından bana göre böyle, tabi düşünceler tartışılamaz bu da ayrı :)

Hoşçakalın