Yalnızlığın kokusu

Gözlerin..

Gözlerin boğulduğum dalgalı deniz..

Dudaklarının tadı hafif tuzlu..

Saçların..

Saçların güneşi andıran başaklar sanki..

Kokun..

Ah kokun..

Başım dönüyor sanki.

Gözlerim kararıyor..

Hafiften bir rüzgar esiyor sanki..

Ellerinde o taptığım kokun..

Buz gibi bir serinlik sanki vücuduma yayılan..

Ciğerlerimi yakacak kadar da sıcak..

Aşk gibi..

Ölüm gibi..

Sesin geliyor uzaktan..

Bir fısıltı sanki..

Ninni gibi..

Masal gibi..

Bulutlu gök kubbe gibi pürüzlü tenin..

Saçlarımın takıldığı o kirli sakalların..

Nefesin..

Ilık..yumuşacık bir gülüş gibi..

Karanlık bastırıyor..

Gidiyor musun hemen ?

Daha doyamamıştım sana..

Ne çok özlemişim seni..

Sanki bir ömür misafir olsan tenimde,

Yine doyamayacak gibiyim..

Gitmesen olmaz mı ?

Bir gece daha sesin benimle kalsa bari..

Kokunu bırakamaz mısın hiç olmazsa ?

Aşkımızın,sevişmelerimizin tek şahidi..

Kalamaz mı benimle ?

Hiç değilse seni özlediğimde kokuna bulanırım..

Öyle gezerim rüyalarda...

Olur ya gün gelir inanmam gerçekliğine..

Unuturum belki seni ?

Yanımda kalıp hep seni hatırlatsa bana ?

Çok mu imkansız ?

Hiç mi olmaz ?

Yok mu biçare gönlüme sessiz bir nefes ?

Ya yalnızlığım ?

Kala kala o mu kaldı bana ?

Ah sadık dostum..

Yine baş başa..

Yine karanlıkta..

En yüksek sesli şarkıları söyleyelim yalnızlığım..

Kimse anlamasın..

Herkes kalabalığa karıştığımızı sansın..

Hatta seslerle kaybolduğumuzu !

Olmaz mı yalnızlığım ?

Bunca yalanın arasına bir renkte biz katsak olmaz mı ?