Yalnızlık kötü hele açlık

Adam acıkmıştı, çok acıkmıştı. Saat sekizdi. Hemen soyundu. Sıcaktı. Donla kaldı. Donlu haline güldü. Mutfağa geçti. Hava kararıyordu. Yalnızken karanlıktan korkardı. Korktu. Işıkları açtı. Evdeki bütün ışıkları açtı.

Tost yapıyor; kaşarlı ve sucuklu bir tost. İki tost fazla gelir. Çünkü domates var, sulu sulu, kanlı kanlı, salatalık var, aciko var, ceviz var, portakal suyu; ama aşk yok, yoğurt var var...

Adam tosta yumuldu. Aynı anda ısırdı domatesi, domatesin suyu akıyordu ağzından, sıcak kan misali ve salatalık ve portakal suyu ve yoğurt, aciko karışıyordu birbirine.

Yalnızlık kötü, hele açlık daha da kötü.

1. Not: Beş dakikada doymuştu adam; açlığı böylece halletmişti, ya yalnızlık,o ne olacak?

2. Not:

Beş dakika sonra adam
evin içinde
o küçük salonda
bir ileri bir geri yürüyordu
müziksiz aşksız
o beş dakika önceki
kendine baka baka
yalnız.....

Ş.Y.