Yalnızlık

İnsanın hürriyeti yalnızlığında gizlidir. İki veya daha fazla kişi oldğun zaman diğerlererinin mutlak suretle bir kişiye tabi olmaları gereklidir ki bu da bir yerde onların hürriyetlerinin kısıtlanması demektir.

Sevmeyi tabi ki gerçek bir sevgiyi yaşıyorsan, sevilenin özgürlüğüne, şahsiyetine saygı duyman gerekir. Dengesizliğe varan saygısız sevgi, içerisinde sevileni esir almak, onu tutsak etmek, ona yaptırımlar uygulama arzularını barındırır. İşte bu yamuk arzu ancak saygıyla önlenebilir. Sevdiğini nesleleştirmeyen pek az insan vardır, sevdiğini nesleleştirmekten koruyan tek unsur saygıdır. Çünkü insan bir nesneyi sevebilir lakin ona saygı duyamaz. İşte bu nedenle saygı, sevginin kişisel bir sömürüye dönüşmesini önleyen yegane unsurdur. Zamanını onu seninle birlikte geçirmeye hazır olmayan biriyle geçirmemelisin.

Belkide Tanrı uygun kişiyi tanımadan önce yanlış kişilerle tanışmanı, onu tanıdığın zaman minnettar olman için istemiş de olabilir. Bitti diye üzülme, yaşandı diye sevin, hiç kimse göz yaşlarını hak etmez, onlara layık olanlar ise seni asla ağlatmaz. Mağlubiyet son derece motive edici bir olaydır. Dibe vurduğunuzda en tepeden başka gidecek yeriniz yoktur. İki ucu var tepkilerimizin, kimimiz bir endişe kuyusuna dalıyoruz, kimimiz daha derin bir aldırmazlık kuyusunun içine giriyoruz. Ya siniyoruz kuşkudan ya da umursamıyoruz bile. Artık hiç bir şok haber şok etmiyor bizi. Dert etme demek çok yanlıştır, çünkü kaygı bir yaşama sorumluluğudur aynı zamanda. Aptallığın en açık kanıtlarından biri de aynı şeyi defalarca yapıp değişik sonuç almayı baklemektir.