Yanmayız yakılmakla...

Bugün...

Bugün keşke olmasaydı...

Herşey olup biterken 12 yaşımdaydım...

12 yaşımdaydım ama türkü söylüyordum, türküyle ısınıyordum. Elimde bağlamam vardı. Perdelerinde minicik parmaklarımla sapını kavradığım bağlamam, her tınıda büyütüyordu beni...

Elim onların bastığı gibi basmak istiyordu perdelere, onlar gibi türkü söylemek istiyordum.

Çeke çeke'yi henüz öğrenmemiştim ama derinliği ve ritmi alıp götürüyordu beni.

"Çeke çeke ben bu dertten ölürüm" diye diye yakıldı Hasret, o yakıldı, ben hasret kaldım onun bağlamasına...

Bir ozan vardı karşımda, her bir "Muhabbet" serisi albümde, aşk için söylediği türküler aşık etmişti kendisine. Ağır ağır çaldığı bağlamasında, 7 telin 7 tınısını da özümsüyordum. "Cehhemin kucağında gizlenen aşk"tan söz ederken yaktılar Akarsu'yu. Cehennemin kucağından gelen aşk yakmadı onu ama o yana yana aşk ile gitti... Tekbir sesleri ile gelen gözü dönmüş yobaz ateşine kurban gitti...

12 yaşımdaydım daha, Pir Sultan'ın, Aşık Veysel'in torunuydum. Öğrendiğim her yeni deyiş, türkü defterimde yeni bir türkü sayfası demekti. Her yeni türkü, yeni bir ben demekti...

O gün gitti canlarım,

O gün yaktılar yüreğimi,

O günden sonra yüreğimdeki ateş daha da alevlendi.

Hasretimi aldılar benden, Akarsu'yu durdurdular ama türküler durmadı.

Mısra mısra kıta oldular, nota nota ezgi oldular gönlümde...

Mahsun kaldım, garip kaldım ama türkülerin aydınlığı ışıdı önümde, yanan 37 can aydınlattı önümü...

Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.*

*Şiir: Ahmed Arif