Yarım kalan yıllarınızın ilk günü

Hayata olumlu bakmasıyla imrenilen bir düşünür '' her gün kalan günlerimin ilkini yaşamanın mutluluğu ile uyanıyorum'' demiş.
Yarın, kalan yıllarımızın ilk günü. Bugünse geride bıraktıklarımızın sonuncusu olacak. Gidene ahlamak, gelene eyvah mı demeliyiz, yoksa düşünüre katılmalı mıyız?..
Bana sorarsanız ''yaşamak güzel şey be kardeşim'' her şeye rağmen. Ekonomik krize, yaşam şartlarının zorluğuna, işsizliğe, kötü yönetimlere; yobazlık, aymazlık, gericilik, gaflet ve dalalet, hatta hıyanetlere rağmen. Soygunlara, adaletin yavaş işlemesine, arsızlıklara, kösele suratlılıklara, sonradan görmüşlüklere, zorbalıklara, sırnaşıklıklara karşın bile yaşamak...
''Düşünüyorum, o halde varım'' demiş bir başka düşünür. Var olmanın temel şartı yaşamak mümkün her şeye rağmen düşünenler için. Düşünenler çare bulurlar da ondan. Düşünüyorsa insan umut var demektir.
Geçtiğimiz yıl Sayın Jak KAHMİ, '' önemli olan devletin varlığı ve ülkenin geleceğidir. Ekonominiz bozulur çalışır düzeltirsiniz, ama devletiniz ve ülkeniz elden giderse yapacak bir şeyiniz kalmaz'' demişti.
Yoksanız yaşamıyor demeksiniz. Yaşıyorsanız varsınız. Siz varsanız umut vardır. Umut varsa yöntemini bulur her şeyin çaresini oluşturursunuz.
Sayın Mete IŞIKARA'' yı da unutmayalım. Bize depremle yaşamayı öğretmekle meşgul. Ne diyor Sayın hoca: ''Depremi durduramazsınız, ama önlemlerle depremden zarar görmez veya en az zararla atlatırsınız.'' Depreme neden olacak olgulara da sebep olmamak gerek tabii.
İnsanoğlu kendini katletmedikçe var olacaktır.
Olumlu düşünme yetisini kaybetmekte olanlara başka bir bakış açısı sunalım: Ya bugün son gününüzse... Ya yarın sevdiklerinizi göremeyecekseniz... Günü bitirmek, yarına uyanmak şükretmeye değmez mi..?
Her karanlığın sonu aydınlık değil midir..?
Yarına ve ondan sonraki her güne kalan günlerimizin ilkini yaşamanın mutluluğu ile uyanmak üzere...
Yeni yılımız kutlu olsun..