Yarın çok geç olabilir...

İnsan doğduğu andan itibaren çevresindekilerle bir ilişki içine girer ve yaşamını tatlı ilişkiler içinde sürdürür. Önce anne, baba , aile , okul arkadaşları, iş arkadaşları ve dostarı. Daha sonra eşi ve çocukları olmak üzere böyle devam eder yıllarca...

En önemli husus ta bu kişilerin yerlerini gönül de ayrı noktalarda taşıyıp gereken özeni göstebilmektir.

Tabiki önce aile gelir bu sıralamada en önde, sonrada insana huzur veren dostluklar.

Laf yerine gelince çok söylenir üç günlük dünya...

Peki neden bu üç günlük dünyayı en güzel şekilde değerlendirmiyoruz, en güzel şekilde yaşamıyoruz.

Herhalde bu yazıyı yazma sebebimin biride bugün başlayan mübarek ramazan ayı.

Sanki diğer zamanlardan daha farklı olur ramazan ilişkileri, komşularımızla yaşanan ilişkiler, insana bakış açımız daha bir farklı olur, acıma duygularımız artar, her iftar soframıza oturduğumuzda belediye tarafından kurulan çadırlarda karnını doyuran insanlar, acaba dışarda çevremizde aç olan varmı diye aklımıza takılan sorular gelir aklımıza, kısaca insanlara karşı üzülme , daha çok sevgi gösterme duygusu gelişir yüreğimizde.

Peki sadece ramazandamı gelişir bu duygular yoksa her zaman mı vardır da gönülden dile getirmeye zorlanırız.
Sevdiğiz insanlara seni seviyorum, benim için çok değerlisin demeye utanırız.

Utanılacak bişey değilki sevmek, dostluk, fedakarlık aksine gurur duyduğumuz bitmesini istemediğimiz anlardan biridir.

AŞK;insanın yüreğini yerinden hoplatan bir saatin bir saniye gibi geçtiği bütün üzüntüleri yok eden insanlara daha mutlu yaklaştığımız andır.

DOSTLUK;tarif etmesi o kadar zordur ki hayatta tutunduğun hiç kırılmayacak bir dal gibidir, kırıp kırmamak ise yine bizim elimizde.

Diğer çevremiz ise ailemiz , komşularımız, çevremizde gördüğümüz tüm insanlar...

Üç günlük dünyada neden bütün insanlara karşı daha duyarlı, daha dikkatli, daha sevgi dolu olmayalım ki...

Yolda yürürken ne kadar birbirimizi tanımasakta hepimiz bu dünyanın insanı değilmiyiz.Hepimiz türk olarak, müslüman olarak kardeş değilmiyiz.

Bütün insanlarla güzellik içinde saygı ve sevgi çerçevesi içinde yaşamak varken, neden kötülük içinde yaşayalım ki.

Örneğin;yolda yürürken bir insanla çarpıştığımız zaman önüne baksana körmüsün yerine ufak bir tebessüm veya bir özür bize ne kaybettiriki aksine kendimize olan saygımızı yüceltir.

Bu dünyaya bir kere geliyoruz ve bu yollardan bir defa geçeceğiz.Üç günlük dünya için kimseyi kırmaya değmez.

Eğer bir insanı gerçekten sevdiğimize eminsek hemen seni seviyorum demeliyiz.

Bir dostumuzu kırdıysak hemen arayıp özür dilemeliyiz.

Ailemize ve büyüklerimize ve çevremizdeki herkese itina ile yaklaşıp kimseyi inciltmemeye özen göstermeliyiz.

Üç günlük dünyayı en güzel şekilde yaşamalıyız.

Kim bilir yarın çok geç olabilir.

Saygı ve sevgi yüreğinizden hiç eksik olmasın, herkese tatlı ilişkiler içinde hayırlı ramazanlar...