Yaşadıklarımızdan geleceğe bakınca

Geleceğin planlamasını iyi yapan toplumlar düşündükleri çerçeve dışına çıkan anormallikler olmadıkça sıkıntı çekmiyorlar. Bu toplumlardır ki geleceklerini planlarken çok sayıda alternatifi de değerlendiriyorlar. Günü kurtarmak için değil geleceği kurtarmak için yapıyorlar bütün bunları.

Bizler ise geleceğimizi kurtarmak için ne yapıyoruz? Yaptığımız işin kalitesini arttırmak için ne düşünüyor çevremizdekilerle neyi paylaşıyoruz? Geleceğimize şekil verecek çocuklarımıza neyi öğretiyoruz? Hangi eğitimden geçmelerini sağlıyoruz?

Gördüğünüz gibi sorulabilecek sorular oldukça çok. Sorduğumuz da yanıtını, tatmin edici yanıtını alabileceklerimiz ise az veya yok. Çok ta umurumuzda değil çünkü kalite, hele paylaşmak bizim neyimize. Çünkü hep doğrusunu biz biliriz. Paylaşmamız gereken bireyleri ve paylaşacaklarımızı seçimden seçime hatırlarız. Nedense. Oda dostlar alış verişte görsün diye. Bir de önemli günlerde göstermelik söylemlerimiz olur, kalkarız koltuğumuzdan birkaç dakikalığına. Yerimizi veririz gelecekte oraya oturabilecek çocuklarımıza. Ancak bir taraftan içimiz titrer, ya gerçek olursa bütün bunlar diye. Korkarız nedense. Hem o koltuktan kalkıp gitmek korkunçtur. Bizim için hem de yerimizi bırakacaklarımızın daha iyi yapması o görevi. Onun için paylaşmak zordur. Paylaşmadıkça fikirlerin çoğalması, daha iyiye ulaşma çabası da zordur. Kaliteye ulaşmakta. Hatta daha iyisini düşünüp uyguladığımızda düşmanlarımızın (hiç yokken) sayısı da artacaktır.

Bu şekilde oluşan bizim dünyamızda daha iyi eğitim öğretim için neler yapılabilir diye düşünüyorum bir taraftan. Kültürlü, bilgili, mutlu insanları yetiştirmenin yolu yok mudur? Düşünen, sorgulayan, paylaşan, bireylere sahip olmak çok mu zordur. İçerisinde yaşadığımız çok zor savaşlar sonrası ulaşılan zaferlerle sahip olduğumuz, değeri hiçbir şekilde tartışılmayacak bir ülkemiz yok mu bizim. Çağdaş, uygar dünyada yerimizi almak için söz vermedik mi ‘’ATAMIZA’’ Nerede planlar, programlar, bu uğurda yapılan çalışmalar. Biz neden geride kaldık. Şimdi kılı kırk yarıyoruz Avrupa Birliğine girmek için. Diğer taraftan binlerce genç işsiz. Yeni iş alanları yaratma yerine birilerini işten çıkarıp, başka birilerini almakla meşgul olunuyor aylarca. Nedense bu güzel ülkede birçok içimiz ters gidiyor.

Elbette bunların temelinde çok neden var. ancak en önemlisi doğru eğitimin verilmemesi. Doğru değer yargılarına sahip olunmamasıdır. Bu da hep zamanın arkasından koşmaya neden oluyor. Ve yıllar geçip gidiyor...