Yaşam bireyseldir.

Kendimizden hareketle yaşamı özetlersek; insan doğar, gelişir, büyür, okullu veya okulsuz meslek edinir, çoğunlukla evlenir çocukları olur, emekli olur, eşlerden biri ölür diğeri yanlız kalır, sonunda o da ölür.

Tek cümleyle; annesinin karnından tek çıkar ve mezara tek girer yani yaşamın başı da sonu da bireyseldir.

Aslında kalabalık gibi görünse de yaşamın akışı da bireyseldir. Anneyle babayla başlayan yaşam, kardeşler arkadaşlarla çoğalır, eşlerle birleşir, çocuklarla devam eder ama her bir insan oturup zihnindeki olgularla yaşadıklarını karşılaştırsa arada çokça fark görebilir.

Zihnsel olgulardan bazıları bastırılmış, bazıları gizlenmiş, bazıları atlanmışken sadece bazıları dışa vurulup yaşanırken, yaşananların ne kadarı paylaşılmışsa o kadar kollektiftir yani çoğunluk bireyseldir.

Birey zihnini ne kadar dışa vurup paylaşarak yaşayabiliyorsa o kadar kendi dir ve paydaşı vardır ve yaşamın arta kalan tümü bireyseldir, desek sanırım abartmış olmayız.

Sosyal yaşam ve eş seçimi paydaşlar gerektirdiği için denkliler zor olabildiğinden, bence; sağlıklı yaşam ve meslek seçminden sonra en önemli tercih HOBİ dir.     

Birey; sağlıklı yaşamayı, doğru meslek edinmeyi ve becerisine uygun keyifli bir hobi edinmeyi becermişse yaşamın bireysel yanını önemseyerek yaşıyor demektir o zaman soyal yanı ve eş tercihinin de o doğrultuda olma şansı yüksektir. Eğer sağlıklı yaşamıyor, doğru meslek seçmemiş ve hobisi yoksa diğerlerinin uygun olması ne kadar mümkün olabilir ki?    

Bir çocuk, bireysel olduğu öğretilerek yaşama (sağlıklı, meslekli ve hobili) bilinciyle hazırlansa daha kişilikli olur ve benzer paydaşlarıyla daha keyifli bir hayat yaşar, diye gözlüyorum.  

Son buluşmamızda aynı başlıkta yazmayı kararlaştırdığımız Sevgili Kerim KORKUT'A ve Rıza ÜSKÜDARLI'YA bu başlığı önerdikleri için teşekkür ediyorum.  

www.kadrikanpak.com