Yaşama yeniden merhaba demek

Bu gün bir hastamın iyileşme sürecindeki önemli bir aşamasını görmek bizleri çok mutlu etti. Hastam başka bir şehirde yaklaşık 4 ay önce bir trafik kazası geçirmiş ve bir ay süresince ciddi bir yoğun bakım tedavisi geçirmişti. Vücudunda değişik bölgelerinde iyileşmiş kırıklar vardı, kol ve bacakları istemsiz kasılıyor ve çevresi ile hiçbir iletişimi yoktu. Kaza sırasında ve sonrasında geçirdiği oksijen yetersizliği dönemleri nedeniyle beyin fonksiyonları yeterince çalışmıyordu. Hastamızın yatış işlemleri sırasında ilk olarak babası ile tanıştım, sürekli gülümseyerek konuşan ve sanki oğlu basit bir hastalıktan dolayı hastane de olan birisi gibiydi. Takip ve tedavi yapmayı kabul etmiştim ama hasta yakınlarını da uyardım, böylesine büyük travma geçiren hastalarda her an her türlü ek sorun çıkabilirdi. Hastane enfeksiyonları, solunum yetmezlikleri ve dolaşım sorunları gibi.

Yoğun bakımda kaldığı sürece babası ve ailenin diğer üyeleri beni sıkmadan ama hep güler yüzle durumunu sordular. Açıkçası belki de yıllarca sürecek bakım dönemi gerektiren bir hasta durumunda olduğu için bazen içim acıyarak bakıyordum onlara. Bir süre sonra genel durumu daha iyi oldu, kullandığımız kas gevşeticiler ve fizik tedavi uygulamaları ile kol ve bacaklarındaki gerginlikler azaldı. Seslendiğimizde bize bakıyordu ama hiçbir iletişime giremiyorduk.

Bir süre sonra yoğun bakımdan çıkarıp, serviste özel bir odada yakınları ile tedavisinin sürmesinin daha iyi olacağını düşündüm. Servise aldığımızda kaza sonrası eşi ile ayrıldıklarını bir çocuğu olduğunu öğrendim. Annesi, babası ve her gün bir kardeşi gelerek hastamın bakımı sürdürüldü. Yakınları, hemşirelerim ve fizyoterapistimiz ne zaman sonlanacağını bilmedikleri bir tedaviyi her gün sabırla ve güler yüzle sürdürdüler.

Sevgili Ali’miz serviste bir ayı dolmadan konuşmaya başladı. Şimdilik adını, nerede olduğunu ve en çok annesini sevdiğini söyleyebiliyor. Odasından çıkarken hoşça kal, güle güle demesini istedik bu sözcükleri söyleyemedi. Ama çocuklar gibi el sallayarak bay bay diyebildi.

Böyle durumlarda bu hastaların başına gelen büyük talihsizlik olurken, böylesine fedakar yakınlarının oluşu da büyük şans oluyor. Ve inanın istediğiniz kadar para ile bakıcı tutun, insanı çok seven bir yakınının bakımı kadar başarılı baktıramıyorsunuz. En büyük zenginlik insanın sevdiklerinin yakınında olabilmesi.

Sevgili Ali’mizin daha önünde çok uzun bir süreç var, bazı riskler halen var. Ama konuşabilen, istemli hareketleri yapabilen ve sevecen yakınları olduğu sürece iyileşme şansının olacağını düşünüyorum.

Sevecen yakınlar ve iyi insanlara rastlama şansı diliyorum herkese, sevgilerimle.

Resim kaynak

http://www.spothaber.com/haber_resim/cocuk_geldin_minik.jpg