YAŞAMAK GÜZEL ŞEY HER ŞEYE RAĞMEN!

YAŞAMAK GÜZEL ŞEY HER ŞEYE RAĞMEN!

Hani “ Allah elden ayaktan düşürmesin!” derler ya. Rukiye Teyze’nin bu sözlerden haberi yok. İyi ki de yok. Fethiye sokaklarında kendisine hediye edilen akülü arabasıyla dolaşıp, kalem, çakmak, tespih, bayrak ufak tefek ne varsa satmaya çalışan Rukiye Öküşge’de ne el kalmış ne ayak. İlkokul 2. Sınıfta kemik erimesi başlamış. Ayaklar 14 yaşında kesilmiş, eller 16 yaşında kendiliğinden eriyip gitmiş.

Rukiye Teyze’nin yüzündeki yaşama sevincini görünce artık soramadım bu elsiz ayaksız haliyle nasıl yemek yer, yıkanır, taranır? Yüzündeki o güleç ifadeyle mutlu olduğuna göre bir yolunu buluyordur nasıl olsa dedim kendi kendime.

Yaşını sordum söylemedi.” Gazetede haberim çıkarsa bana da getir” dedi. Çıkarsa götürürüm elbet. Bir de şiirler yazıyormuş. Bir daha görüştüğümüzde bana şiirlerinden okuyacak. Bilmiyor ki bu güzel yüzüyle, yaşama tutunmasıyla baştan aşağıya şiir olmuş çıkmış Rukiye Teyze. Bu yarım haliyle kuşanmış bütün güzellikleri yaşama dair ne varsa!

Rukiye Teyze Fethiye sokaklarında sadece tespih, kalem, çakmak satmıyor. Bir güzel yaşama sevinci de satıyor ki görmeyin! Olmadık sebeplerle yaşamı hem kendine hem başkasına zehir edenlere: “Alın size yaşama sevinci! Alın da şu bahşedilen yaşamın kıymetini bilin!” dercesine.