- Kategori
- Şiir
Yaşamın Yüreği
saf/sın
beyazı bitmeyen yüce dağların gibi
ayıramazsın karanlık kelimeleri
ancak geceyi doldurmasınlar hafızana
bilsin ve çeksin elin kulağını
yüzüne korku
diline kasvet bulaştıran
başıboşlarla dolu olsa da ortalık
bu dağ, bu taş, bu yolla yetinme
yürüyüp gitmen
yalan yanlış masalları yok etmen için
tek bir çöpün dahî kalsa elinde
tutuşturmaya çalış aydınlığı
ve diren/ hep diren geceye
düşün çocuk
gökyüzü mü daha derin
yoksa deniz mi?
senin toprağın neden kurak
harabeler değil ki senin kaderin
kamburun olmasın
zaman bahçendeki yükün
kabullenme bunu hiçbir zaman
döndükçe yüzünü acıya
o sana hep bir bıçak sırtı unutma
bir aşkı kanatlandırırken
nasıl bastırmak gerekse öfkenin sesini
öyle çoğaltmalı kalemin umutlarını
yoksa, büyüyen bir intihar lekesi şakağında
tesellisiz açan her kara güne
diz çökmüş bir kölesindir/ unutma
hadi sapla hayatı kalbine
güzden arta kalan senden
bir beşinci zaman var /edeceksin biliyorum bunu
nasibi sudur ömrün
biraz talih biraz sen
ister çoğalt ister azalt
yaşamın yüreği herkeste başka atar
ancak
zaman dolduğunda toprak aynıdır
ölüm ne bey ne de kul ayırır
11 Eylül 2012
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
- Toplam blog
- : 467
- : 145
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....