Yazmak: ilk oyku odulumun ardindan

Yazmak, icimde hic dinmeyen bir sesin sayfalara konusmasiydi. Bildigim yegane yoldu kendimi buldugum, kendimle yuruyebildigim. Kimsenin beni anlamadigi sonucuna vardigim her lahzada, kendimi paylasabildigim, kendi zihnimi, duygularimi bilincimle kavusturabildigim, kendimi tum ciplakligimla gorebildigim en gercek sey yazmak.

Yazmak, colun ortasinda su bulmanin minneti, Leyla’nin Mecnun’una kavusmasi, annenin yeni dogan bebegini kucagina almasi, bogulmak uzere olan birinin oksijenle bulusmasi, yani insanin muhtac oldugu seye kavustugu anda hissettigi cosku benim icin. Yazmak kendi icimde hergun yeniden dogmak benim icin.

Bir insanin bir insana verecegi en buyuk acilardan birini, yani hayatta beni en cok sevdigini, beni bilerek incitme dusuncesini aklinin ucundan gecirmeyeceginden emin oldugum insanlardan birinin, sadece bana kizdigi icin, benim canimi acitmak adina ofkesini, kalbimi ve inanclarimi darmadagin edebilecek kadar zehirli sozlerle savurdugu igrenc bir gecenin ardindan, yine yazilarim aldi gonlumu. Sabah uyandigimda bir oyku yarismada odul aldigimi ogrendim cunku.

Hissettigim duygulari anlatabilmem yazarak bile cok zor olsa gerek ki, ben o duygulari tam olarak tarifleyebilecek kelimeleri bulmakta cok zorlaniyorum suanda. Sevgiyle ortaya koydugum emegin karsiligini gormesi, asik oldugun kisinin sana ayni sekilde karsilik verdigini ogrendigin andaki sukran duygusuydu sanki. Hayatinda deger verdigin herseyin bir gun sana gercekten zarar verecegini anladigin anda, kendine dair guzel bir seyin hep var olacagini bilmenin verdigi huzur ve guven duygusuydu bir de. Kendi kendini neden bu kadar sevdiginin sana hatirladildigi andi iste.

Aslinda benim icin, bu bir odul degildi; bu Tanri’nin bana bir mucizesiydi; cunku anlamli olan orada alinan derece degil, onu ogrendigim anin ve icimde olusturduklarinin anlami ve degeri idi.

Yasamim boyunca yazmaya, kendimi ve su dunyada insanlarda bir turlu bulamadigim ve artik bulamayacagimdan hic suphem kalmadigi mutluluklarimi, hayallerimi, inanclarimi yazilarimda yasatacagim. Buna tum kalbimle yemin ediyorum kutsal saydigim hersey uzerine.

Kendi hayal dunyama ve o dunyanin urunu yazilarima cok tesekkur ediyorum beni hep mutlu ettikleri icin, yarismanin juri uyelerine de, beni bu odule layik gordukleri icin, anneme de dualari icin.

Yarismaya iki eserle katilmistim ve odulu almamis olan ilk oykumu, cok guvendigim canim kadar sevdigim birine ithafen yazmistim, o canim kadar sevdigim biri canim kadar acitmis olsa da o gece beni, simdi bu odulu once beni su hayatta hicbir karsilik beklemeden seven tek kisi olan biricik sevgili anneme ithafen, sonra da bana inandigi ve hep destek oldugu icin ona ithafen aliyorum.