Yazmasam çıldıracaktım...

Öykü yazarlarımızın en önde gelenlerinden Sait Faik, adaya gelen varsıl birisinin, koca koca bavullarını taşıttığı kişiye, sadece beş kuruş vermesine o denli içerlemiş ki, kaleminin, kağıdının başına koşup, bu olayı yazmış, daha sonra da ''yazmasaydım çıldıracaktım.'' Demiş.

Yazmazsam beni de çıldırtacak o kadar çok konu ve olay var ki... Sait Faik’in gördüğü, bu haksızlık solda sıfır kalır. Birkaçına şöyle bir göz atarsak:

Günümüzde, çalışanların sendikasızlaştırılması onları gelecek güvencesinden yoksun bırakmıştır. Sömürüye dayalı zenginliklerdeki artış doğru orantıda, yoksulluğu da artırmıştır. Bu duruma başkaldıracak insanlara, yoksulluk , Allah’ın emriymiş gibi gösterilmiş ve buna insanlar , ''anı yaşa, mutlu ol'' seanslarıyla inandırılmışlardır.

Toplumumuzda ve dünyada yönetenler, yalanlarla, dolanlarla, gerçeklerin öğrenilmesini, kendi çıkarları için, engellemişlerdir...

Suç işleyenlerden- siyasi olmazsa- çoğu cezasız kalmış, hatta, işadamı sıfatlarıyla zengin olmaları sağlanmıştır.

Siyasi otoritelere karşı çıkmış olanlar, çeşitli suçlamalarla dövülmüş, sürülmüş, hatta öldürülmüştür. Bunları yapan tetikçiler, arada bir yakalansa bile, onlara emir verenler bulunamamıştır.

Yazma ve konuşma özgürlüğü, sadece övgü ve yağcılık için yapılırsa vardır, aykırı yazanlar ve konuşanlar, bunun bedelini çok ağır ödemektedir.

Özetle, yeni dünya düzeni, yoksul halkları, doğal kaynakları tüketen böcekler gibi görmektedir. Önce onları, katkılı maddelerle hasta edip, ilaç satmakta, sonra da onların üzerinde deneyler yaparak, onları öldürmektedir.

Bu, kriz dedikleri de, yoksul halkları kerizleme olmasın… 6.02.2009