Yedi Renge bürünen Tanrı'nın intikamı

Gecelerimiz su gibi akıp gidiyor

Susarak, iç çekerek, ah'lar ile

Mutluyuz, içimiz en keskin çakılar ile kazılırken

Her mevsim ağır geliyor bedene

Yaralar derinleştikçe daha da kolaylaşıyor gülmek

Umursamamak ve rahatsızlıkları dillendirmek daha bir kolay oluyor

Komaya girene kadar üzüm yiyor, rakı içiyoruz

Sonra dışarıda bir kıyamet kopuyor

Mikail şimşekler çakıyor,göğü yedi ayrı renge bölüyor

Mavinin yedi ayrı tonu önce göğü sonra denizi boyuyor

Ve biz, biz insan olarak yaratılan varlıklar geceleri susmaya devam ediyoruz

İçimizdeki karamsarlık aydınlığın doğmasını engelliyor

Tanrı bize daha bir içtenlikle bakıyor

Eğer tanrının gözleri olduğunu bilseydim gözleri derdim gözleri maviye çalan o gözler hep yaşlı

İçine akıttığı yaşlar gözlerinde birikiyor ama hiçbir vakit yanaklarından süzülmüyor

Ve O bırakıp gidiyor bizi, içimize daha içimize

Her birimizin içine bir parçasını bırakıp gidiyor.

Artık ne geceler sıcak ne de aydınlık yakın duruyor

Ve inkar edilen her bir doğru hak ettiği karşılığı büyük acılar yaşatarak bulacağını göğün en koyu mavisi arasından müjdeliyor..

Hala Kocaeli Üniversitesinde okumakla meşgulmuş gibi görünen ama en büyük meşguliyeti düşünmemeye..