Yeni bir başlangıç...

Bazen insan herşeye yeniden başlamak istiyor. Hele ben son zamanlarda öyle çok istiyorum ki bunu. Herşeye ama herşeye yenide başlamak... Bütün o yaşanmışlıkları silmek, hepsini unutmak istiyorum. Yaşadıklarımda ne vardı ? Bir emek vardı. Bazı geceler kendimi gözyaşlarına boğulmuş olarak buluyorum, soruyorum kendime ne diye ağlıyorsun be kızım? Cevabı duymayı sevmiyorum... Yaşadığım onca şeye verdiğim emeğime yanıyorum. Hani çok ileri bir yaşta değilim. Henüz yirmibir yaşımdayım. Güzel duygular yaşadım. Kimi zaman reel yaşadım, kimi zamansa mış gibi olan sanaldı yaşadıklarım.
Doğan hocanın kitabında okudugumda çok beğenmiştim bu sözü mış gibi olmak ya da mış gibi yapmak... Sanırım bende çok fazla var o mış gibilerden. Bunları yazıya dökerek içimden biraz olsun dışarı yansıtıyorum. İçimdekileri ne kadar dışa yansıtırsam o kadar kafam dağılıyor, bulutlar aralanıyor. Kendime diyorum uzun bi tatildeyim şimdi. Bu tatilimin bitmesi çok yakın bunu hissediyorum. Gerçek yaşama, gerçek insanların arasına katılmama az kaldı. Açıkcası katılamk istiyor muyum? Ah, işte onu da bilmiyorum ya...
Yeni başlangıçlar istiyorum artık. Hayatıma güzel şeyler girsin. Aslında farkındayım; umutsuzluğu, karanlığı kendime ben çekiyorum. Ama hissediyorum yakında o toz pembe şeker kızı yeniden yakalayacağım. Ve o kızı yakaladığım zamansa kimsenin incitmesine, üzmesine ve kırmasına izin vermeyeceğim.
Saygılarımla...