Yeni bir ülkede yaşamaya başlayacağız.

Bir önceki yazımda ilk yurt dışı deneyimimizi yaşadıgımız anlatmıştım. O zaman kızım 11 yaşında idi. Ondan sonraki üç yıl cok yoğun geçti. Konservatuarda tam zamanlı orta ögrenimini gören kızım , bir yandan normal orta okul derslerini bir yandan da keman, solfej, piano gibi meslek derslerini yapıyordu. Tatillerde yurt dışındaki profesöru ile masterklaslara katılyor ve sonunda konserler veriyordu. Bir yandan da daha sonra yurt dışında eğitim yapması planlandığı için yoğun dil eğitimi görüyordu. Yaz tatillerinde ise hem yurt dşı egitimine gidiyordu, hem de liseyi daha çabuk bitirmesi icin sınıf atlama sınavlarına çalışıp sınavlara giriyordu. Bu şekilde 6 yıllık orta ögrenimi 2 yıl sınıf atlayarak 4 yılda bitirdi. Sınıf atlama deyip geçmeyın. Normal sınıfınızı geçtikten sonra eylül ayında bir sonraki sınıfın bütün derslerinden bütünleme sınavına giriyorsunuz ve geçerseniz sınıf atlıyorsunuz. Bu da eylül ayında en az 12 dersten sınava girmek demek. Kısacası bir koşturma içinde 4 yılımız daha geçti. Bu şekilde 14 yaşında lise diplomasını alarak mezun oldu. Tabii herzaman isler yolunda gitmedi. Arada kişisel çekişmeler, kaprisler bir sürü olay. 

Ama kızım biran bile yılmadı, vazgeçmedi. Sanki bütün zorluklar onu daha da güçlendirdi. Ben en sonunda vampirlerın kanla beslenmesi gibi onun da zorluklarla beslendiğine karar verdim. Lise bitince , daha önceden planlandığı gibi yurt dışında eğitim yapmaya gelmişti sıra. 

Kızımın gideceği ve egitim yapacağı ülke, okul , öğretmen ayarlanmıştı. Ama bu olayın bir de parasal yönü vardı. Kaldıki kızım 18 yaşından küçük olduğu için gidecegi ülke yanında bir ebeveyn ile kabul ediyordu. Ülkemizde bir zamanlar varolan harika çocuklar yasası artık çalışmıyordu. Kızımın yurtdışında okuması için epey paraya ihtıyaç vardı. Ayrıca aileden birinin de onun yanında yaşaması gerekiyordu. Uzun süren burs arama çalışmaları netice vermiyordu. Bu arada birçok engel çıkıyordu. Ama biz kararlı idik. Kızım gidecekti. Ben şunu anladım. İnsanlar bir şeyi gerçekleştirmek isterse onu gerçekleştiriyorlar. 

Sonunda bizi bıraz olsun ferahlatacak güzel haber geldı. Ülkemizde Klasik Müzik eğitimini destekleyen çok büyük bir vakıf çok olmasa da bizi destekleyecekti. Bu arada diğer evrak işleri de tamamlanmiş ve gidiş zamanı yaklaşmişti. Ben emekli olup kızımla gidecek ve onunla dilini hiç bilmedigim , kimseyi tanımadığım o ülkede kızımla yaşıyacaktım. Eşim ve büyük kızım ülkemde kalacaktı. Yeni bir ülkede 14 yaşında bir çocukla yeni bir hayata başiıyorduk.Burada bir şansımız vardı. Gidecegimiz ülkenın dilini çok iyi bilen büyük kızım bizim yerleşmemize yardımcı olacaktı.