Yeni nesil GDO teknolojisi ve bilimsel gerçekler

Günümüzde birçok ülkede eski nesil GDO’lu ürünler ve bitki tohumları satılıyor.

Satılan çeşitlerin çoğunluğu bitkinin önemli bir zararlısına karşı GDO’lu çeşit geliştirme ve satış üzerine çalışmalar yapılıyor.

Yeni nesil GDO’lar ise çok farklı.

Uygulanan yöntem farklılık gösteriyor.

Yeni nesil GDO’daki farklılıklardan biri bir bitkiye diğer canlı türlerinde değil de başka bir bitkiden gen aktarma yöntemi üzerinde yapılan çalışmalara odaklanıyor. Bu tip çalışmalarda sadece bitkiden bitkiye aktarma olduğu için daha güvenilir olduğu kabul ediliyor.

Diğer daha gelişmiş sistemde ise GDO’lu yeni bitki çeşidine ya da balık ya da diğer bir canlıdan gen aktarmada aktarılan gen genin sadece gen kısmı oluyor. Eskisi gibi gen ve protein kısmı birlikte aktarılmıyor dolayısıyla da oluşan GDO’lu üründe gen aktarılan canlı ya da bitkiden protein aktarılmadığı için sadece gen aktarıldığı için daha güvenli olduğu belirtiliyor.

Bir diğer GDO uygulamasında ise istenen özellikle ilgili yapıya müdahale edilerek yani herhangi bir gen aktarımı yapılmadan yeni ürünler elde ediliyor.

Örneğin soya’da düşük olan oleik asit oranını artırmak için normal yağda linoleik asit oluşum mekanizmasındaki bazı genler ya da yapıların gelişmesi engellenerek oleik asit oranı yükseltiliyor ve zeytinyağı seviyesinde oleik asit içeren soya geliştiriliyor. Ya da siyah renkli gül geliştiriliyor. Gelecekte gaz yapmayan kuru fasulye ve gaz yapmayan soğan elde edilme çalışmaları yapılıyor.

Bir diğer çalışma ise birden fazla gen içeren yeni GDO’lu çeşitlerin geliştirilmesi.

Örneğin yağ ve protein oranı yüksek, amino asit, vitamin ve mineraller yönünden zengin bitkilerin geliştirilmesi gibi.

Bilinen ya da az bilinen bir gerçek ise GDO’yu geliştiren firma ya da kuruluşlar GDO’lu bitkiye hangi geni ve o geni nereye aktardıklarını söylemezler ise günümüzdeki teknoloji ile GDO’ları tespit etmek mümkün değil.