Yeni ve eski acılar üzerine

O kadar fazla acı yaşadım ki şimdi hangisi daha acı ben bile karıştırıyorum çocuk...

Facebook/ İbrahim ARSLAN 22 Ağustos 07:22

***

Kapı' daydı annem. 1989' du. Kasım ayıydı, kıştı, soğuktu!!

Geceydi. Uykumdan gecenin bir yarısı uyanmıştım. 

Evet kapıdaydı annem.

Hiçbirşeyin farkında olmayan bir çocuktum.

Annem beni kokladı, saçımı okşadı.

- Sen git yat, uyu dedi.

Uyudum...

...

Ve sonra annemi hiç görmedim bir daha. Acı olansa annemi elimden babamın almış olmasıydı!

***

2014 Aralık/ Ankara

Cezaevinde mahkum olan babam hastanede! Ziyaretine gittim. Resmen ölmüşte bedeni biraz daha burada sanki. Bitmiş, bir devir kapanmış. Onunla neler konuşmadım orada... Hıçkıra hıçkıra ağladım. Baba bana bu kötülüğü olsun yapmayacaktın dedim, hangi evlat babasını böyle görmek ister.

Sonraki günde bir rüya gördüm. El arabasında dolaştırıyordum. Boş bir mezar vardı. O göremediği torunlarıda yanındaydı rüyada. 

Ve Allah rahmet eylesin.

***

1999 Yılı. Kdz Ereğli İmam Hatip Lisesi. Okulumda başörtüsü eylemi var. Baktım ki herkes bu davayı sahiplenmiş ama kimler kimler! Okulun haşarıları, İmam hatipe hiç yakışmayanlar filan. Mukadderatı anlamıştım. Çekildim mescide dua ettim sadece. Biz buna layıktık o zamanlar. İmam Hatipli bilincinde değildik. Ne namazımız doğruydu ne abdest.

***

2008 Yılı. Nisan ayı. Ağva. Evlendim... Ama balayınının üçüncü yazdığım bu şiirde ne! Benim yüzüm gülmeyecek mi hiç. Benim olmayan bahçeden gül almışım... Ben hiç kendim gibi yaşayamayacakmıydım.

***

1995 Babam cezaevinden çıktı geldi. İlk anamın mezarına gittik. Karlı bir gündü. Zorlu günler beni bekliyordu. Babamsız geçirdiğimiz mutlu günler bitmişti. Kardeşimle ben babam sınavından geçecektik.

İçmeye başladı. Dövmeye başladı. Uyutmamaya başladı. Bir gece kan uykumda suratımın ortasına tüfeğinin dipçiğiyle vurmasını hala affedemem.

***

2016 Ocak. Sevdiğim kadınla boşandık. Üç kız çocuğumdan ayrı kaldım. Hala da ayrıyım. Hala da acı içindeyim...

***

1989 Yılı. Anamın öleli, babamın cezaevine gireli kaç gün oldu ki daha. Ama ninemle pazar pazar dolaşıyorduk. Yardım dileniyorduk. Ninemin söylediği laflar hala kulağımda!

- Babası anasını kesti...... Ağladığımı sadece ben görüyordum. Kalabalıktı insan yığınları içindeydim halbuki...

***

2002/2003 Bakırköy' e de düştüm. Babam beni orada da buldu. Zaten birazda onun yüzünden düşmüştüm. Ama bu sefer baba olarak gelmişti. Sahip çıkıyordu. Sen iyileş hele diyordu. Dövmüyordu, seviyordu... 

***

2002/2003 Köyün kütüphanesini çalıştırıyordum. N. abinin parasını yırttım attım sobaya. Ramazan ayıydı. Dini sohbetler yapılıyordu kütüphanemizde bende herkese çay veriyordum. Bir tomar paranın içinden çay paraları bende deyip 6 sıfırlı bir milyon vermişti! Bende bu bir milyona bu sevapları vermek istememiş parasını yırtıp sobaya atıyordum ki ama o gördü. Bu sırada nasılsa parasını yırttığımı gördü işte. Ve başladı şerefsiz merefsiz diye saymaya. Bilseniz ne kadar ağır geldi! İşte delirmemde bir sebebte bu! Ben ömrümce hep hiç bir hakaret duymamış hele küfür hiç işitmememiştim. Küfür işitsem yüzüm kızarırdı...

***

2016 yılı

Kızım ameliyat oldu. Asudem, ameliyat olmadan anası başladı ağlamaya... 

***

2004/2005

Babam bana bıçak salladı. Ama evlendiği ikinci eşine geldi bıçak, yaşatamadık. O da öldü aynı anam gibi. İçkisi yine yuvasını başına yıkmıştı. Rahmetlinin dört çocuğu vardı. Biz ikisini tanıyorduk. İkisi kardeşimizdi. Onları da anasız bıraktı babam.

***

1992/1994

Bir bayram günüydü. Bayramdaydım. Şehidimiz Noyan'ın annesindeydik. Kadıncağız tutturdu bana kazak almış onu giydirecek... Ben inatla giymek istemiyorum. Bayramdı ne bilsindi sabah bana ablamın kız atleti giydirdiğini... Evden hışımla çıkmış evin yolunu tutmuştum. Bayramdı, zehir olmuştu.

***

Daha çok şey var da yazamıyorum. Şimdi hangisi daha acı bilmiyorum. Daha yaşayacağım bir acı kaldımı onuda bilmiyorum. Hergün Rabbime artık ölmek için dua eder oldum! Zira çocuklarıma ve gülüme kavuşamayacağım sanırım... Ben onların acısıyla nasıl yaşadığımı ise söyleyemem.