yeniden...

bir ışıltı, bir fısıltı,

bir ses diledi yıllarca...

onca iletişim kanalı varken, 

-uzaduyuma- bel bağladı...

özlemi rüyalarına kilitledi,

rüyalarını gönlüne...

gerçeğin acımasızlığına dayanırken

var gücüyle

ve

durmadan kandırırken kendini

                                                                                        -inkâra kaçmadan-

                                                                                         "bitti"

                                                                                          dedi...

                                              sonra o ses, o fısıltı var ya; rüyalarının en dibinde filiz veriverdi...

                                                                 tüm isyanına, tüm umutsuzluğuna rağmen

                                                                                        -yeniden-

                                                                                                       ***