Yine rahatsız ettik özür dileriz.

Hiç bir tereddüt olmadı içimde özür dilemek konusunda sadece şunu aklımıza getirmemiz yeter; bir insanın evinden çıkarılıp başka bir yere gitmeye zorlanması; ona karşı yapılmış başlı başına akıl almaz bir kötülüktür. Bir an düşünmeye başlayın, sadece ev sahibinin evden çıkın başkasına kiraya vereceğim dediğini ya da seni işten atacağım diye bakan patronunuz karşısında hissettiklerinizi sadece bunlar bile yeter, vicdani olarak saf tutmak için. Bir de dilerseniz her şey elinizden alınmış ya da parçalanmış yakılmış, size sadece yön gösterip yürü diyorlar, öl diyorlar, bunu aklınıza getirmeye çalışın ya da bir köyden başka köye zorla evlendirildiğinizi sadece.

Her birimiz bu geçmişin başka bir tarafında yer alıyor olabilirdik, herhangi tanınmadığımız birisinin dedesi annesi dünyanın başka yerlerinde benzer uygulamalarla karşılaşmış olabilir, bunlar ne için yaşandı, kapitalizmin sermaye çevrelerinin dil ırk etrafında milli sınırlara sahip olmaya ihtiyacı nedeniyle, birileri bugün bize bedel ödetmeye nasıl devam edebiliyorlar?

Dünya üzerinde insanları dil din renk, yaşadıkları toprak çevreleri vb. farklılıklarla bölüp tahakküm altına alıp sermayelerini kollamak çoğaltmak eski zamanlarda ucuzdu tercih edildi. Düzene uymayanı yok et kalanlar düzen içinde çoğalsın. Hukukların meclislerin iktidarsız iktidarların olsun, dün Türkiye’de Erdal Eren’i as bugün aynı yaşlarda Yunanistan’da başka bir çocuğu zengin mahallesinde alnından vur; daha önceleri, Zenci, Yahudi, Kızılderili, Çerkez, Cezayirli, Türk, Kürt, Ermeni vb.. yok et ne için, milli sınırlar için..

Şimdi sermayenin milli sınırları da kalmadı zaten bizim sınırımız emeğimiz kadar yani sınır yok gönüllerimizde öyleyse ben kimsenin milliyetçisi değilim. Emeği ile yaşayan dünyanın her yerinde adalet isteyen, adaletli, vicdan sahibi çoğulcu, dayanışmacı, insanların vatanseveriyim, milliyetçisiyim..

Ben tüm palavralardan uzun zamandır usandım. O yüzden haksızlığa uğrayanların kim olduğuna bakmadan haksızlığa dur demenin, engelleyebilmenin bir parçası olamadığım için özür diliyorum ve benzer felaketlerin tekrar göze alınamaz olması için. Kimseden bir karşılık da beklemiyorum vicdan tek kişiliktir. Ulusal homojen bir şey değil. İyi kötü her tarafta var. Devletlerin ve sahiplerinin vicdanının olduğunu gören var mı? Bu şu anlamı da içeriyor, bizim gibi insanlardan da bizi kötü yaşama, işsizliğe, mahkûm edenlerin en azından özür borçları var ancak bu konuda hiç umudum yok.

Dünya bugün yeniden bu yollardan geçilerek kuruluyor, bu süreçte birlikte öğrenerek var olunabilir. Ya da sadece bir özür dilemeyi, bir günaydın diyerek yola devam etmeyi öğrenmek gerekir.