Yok ederek sadece yok olabiliriz

Ben öyle çok zengin biri değilim. Çok büyük işler yapacak kapasitemde olmadı. Çok iyi okullarda okuyup çok iyi eğitimler alacak ne param ne de imkanım oldu. Bazen çaresiz kaldığım bittiğimi hissettiğim anlarım oldu. Hatalarım da oldu. Hayatım hep fırtınalı denizlerde dalgalara karşı kürek çekerek sandalımı kıyıya güvenli bir şekilde ulaştırmaya çabalamak oldu. Ama denize düşen boğulmak üzere olanları da o sandala sıkıştırmaya ve kendimle birlikte onlarıda kurtarmaya gayret ettim. Sandalımı güvenli limanlara ulaştırınca ihanet edip terk edenler oldu. Yanımda kalıp benle az da olsa birlikte olanlar oldu. Bazıları ihanetlerinden pişman olup tekrar döndüler. Geriye baktığımda o küçük eski sandalın ne kadar çok insanı kıyıya ulaştırmış olduğunu fark ettim. Büyük büyük adamların ne kadar küçük olduklarını gördüm. Küçük adamların daha da küçüldüklerini bazen de büyüdüklerini, büyüklerin de küçüldükçe büyüdüklerini ve hayatı anladım. Herkes zor bir deneyim içinde kendini ifade etmeye çalışıyor ve herkes kendi bildiği yolda, kendi istediği şekilde özgür iradesiyle... Tüm yolları yargılamadan kabullenmem gerektiğini anladım. Fakat anladığım çok önemli bir şey var 'YOK EDEREK SADECE YOK OLABİLİRİZ' Özgür irademizle seçim bize ait. Herkes kendi gittiği yoldan sorumludur. Eğer ilahi adalete inanıyorsak, bizim yolumuzda bizim için 'yok oluş' diye bir şey yok diyorum. Kış gelince, kuş gribi olsa da serçelerimi beslemeye devam edeceğim. Suyumu bahçemdeki bitkilerimle paylaşmaya, ağaçları kesenleri uyarmaya, çevreyi kirletenleri ikaz etmeye, çocukları, ailemi, arkadaşlarımı doğaya saygı konusunda eğitmeye ve duyarlı olmaya davet etmeye, yazılarımda bu mesajları vermeye devam edeceğim...

İnsanlık yok olmayı mı, yoksa var olmayı mı seçiyor? Bunu zaman gösterecek ama ben var olmayı seçiyorum.

Sizlerde benimle aynı şeyleri yapmaya ve var olmayı seçmeye varmısınız?