Yokluğun bile güzeldir senin

Sensizken,
büyük okynuslar gibi dağlar gördüm rüymda.
Ama renksizdiler.
Sonra resmine baktığımda,
giden bir kadınla konuştum kırpık fısıltılarla...
ve ölgündüm yorgundum sensiz
Gri bir dağ kadar renksiz
Solgun çemenler biçtim
Ve üstünde hiç bir ışığı yanmıyordu gökyüzümün,
karaknlığın şavkında sensizliğin şerbetini içtim
Acıydı tadı,
ama güzeldi...
Adı senle anılmayan varlığın,
bal şerbetinden daha elzemdi.