Yol

Yol bazen umuda doğru uzanır gider,

Bazen de çıkarır karşına, hüzün ve keder…

Yol bazen güvenlidir, emin adımlarla gidersin.

Bazen de bükülür bacakların, yere çökersin.

Bazı yollarda kendini, geçmişte bulursun,

Sefan ile cefan ile, maziyle avunursun.

Bazı yollarda, yıllar sonrasında yaşarsın,

Aynaya baktıkça; bu ben miyim der, şaşarsın.

Gidilecek yollar, her ne kadar olsa da çok,

Aynı yoldan bazen, tekrar tekrar geçilir.

Bilinir ki! ilk geçtiğinde, gördüğün sevgili.

Sonradan gördüğünde, eski bir tanıdık olur.

Yol bazen bir kaderdir, uzanıp giden önünde.

Yaşamı sevdirir, sen istemesen de.

Bazen de hayatın için, pusu kurmuştur sinsice.

Bunu sen bilemezsin;

Ne zaman, nasıl, nerede.

İster Ardahan'lı ol, istersen Tekirdağ'lı,

Az da yaşasan, çok da, kaderin yollara bağlı.

Son kez geçeceksin o yoldan,

Ellerin, gözlerin bağlanacak.

Bu dünyada varlığın olmadıysa, yokluğun da olmayacak.

Yürek saatinin tik-takları, bir gün ebedi susacak,

Akrep duracak, yelkovan hiç koşmayacak…

Artık silmen gerekir, geçmişin hüzünlü yaşlarını,

Belki de bunlar, yeniden doğuşun sancıları.

Saadettin Güven