Yollar ve Onlar

...bütün hayatım yollarda geçti.

her yolculuğa sevinçler, hüzünler, acılar bıraktım.

yollar yordular .

acımasızdı hayat.

ve o çemberin içinde olmak istemeyipte yolları bıraktığımda,

isyan ettiler kendileriyle aynı yolu yürümemi isteyenler,

en çokta onlar sevdi beni.

en büyük yaraları da onlar açtılar...

keşke bu kadar derinden sevmeselerdi,

acıtmazlardı belki de inceden ,

kağıt kesiği atılmış bir yürekle yaşamazdım belki .

belki de ince ince sızlamazdı açılırken kabuk bağlamış yaralar...

...bütün hayatım yollarda geçti benim.

yürünecek yollar var daha uzun, daha güzel belki ...

benimse takatim yok ...

ne karşımda uzayıp duran o masmavi yolu görebiliyorum,

ne de üzerinde çiçekler ekilmiş toprağı, yol kenarlarını...

yorgunum anlıyor musun ?

hem de çok yorgun ...

hiçbirşey ve hiçkimseyi düşünemeyecek , taşıyamayacak kadar yorgun...

hayata sıfırdan başlamak her defasında sırf o seninle aynı yolu yürümek isteyipte ,senin yürümek istemediklerine inat , sıfırdan başlamak onurdur benim için , onların önünde eğilmemek , dik durmak ...

yol uzun ve sevginin önünde eğilir insan , zorbalığın değil..