Yorgun düşler

Bir ses bir nefes yeterdi senden bana,  

Başlarken her gürgünün sabahında,  

Bir umut sarar tüm vücudumu,  

Seni andığım saatlerin dönen zaman katranında. 

Hayal oldu yaşanılan tüm anılar,  

Söz verip yapılamayan onca güzel olgular,  

Belki bir gün deyip geçen nice zamanlar,  

Körelttin duygularımı düzelemez artık onlar. 

Sen yaşamadığımı sandığım güzel duygularımın başlangıcı,  

Hep istediğim canlılığın tek kaynağı,  

Kalbimde daima kapanmayacak yaranın,  

Yorgun düşlerimin unutulmayacak kötü kahramanı. 

Bir dilek tutabilsem, istemezdim kaderin bu hilesini,  

Sevgimin parçalanıp, insafsızca atılıp gitmesini,  

Kalan ömrümün çaresizce sevgi diye dilenip,  

Geçen zamanlarda mum gibi yavaşça erimesini. 

Sen, umutların ve yaşantıların deli coşkusu,  

Hep düşünüp unutamadığım, içindeki gücü hiçe sayan korkakların en koruyucusu,  

Yarınlarımı ve hayallerimi solduran karanlığın,  

Bitmek bilmeyen acılarımın en sonuncusu. 

Bir gün anlarsın hataların neden kaynaklandığını,  

İşte o zaman deli gibi ararsın kaybedilen bu anlamlı aşkı,  

Senki her an sahiplenir diye beklediğim her anın,  

Dilerim acısını çekersin, her saniyenin devrildiği yeni başlangıçların sabahı.