Yüreğimiz yangın yeri...

Güne her uyanışımız kaygılarla başlıyor...

Televizyonları her açışımızda, içimizi bir korku sarıyor...

Hakkâri’de verdiğimiz şehitlerle yüreğimiz bir yangın yerine döndü...

Ve her yaşadığımız acılardan sonra verilen demeçlerin tekdüzeliği, siyasilerin ezberlenmiş konuşmaları artık bizleri bıktırmış durumda...

Ne olmuş başbakan, bakanlar, yurt dışı gezilerini iptal etmişler... Bunlar yüreğimizin yanmasını durduracak mı?

Tüm bu yaşadığımız acıların sorumlusu,  kararlı bir anlayış yerine gevşek bir duruş sergileyen siyasi iktidarlardır...

Açılım yapıyoruz diyerek, belli kesimlere umut aşılayanlar, süreç içinde ne olduğunu tam olarak bilemediğimiz bu açılımlardan vazgeçmiş gibi görünmeleri,  terörün hızını artırmıştır... Bozulan duruş yerine, sağlam ve kararlı yeni bir duruş sergilenememiştir...

Kendi iç sorunlarımızı bir tarafa bırakarak; komşularımızın ve diğer bazı ülkelerin içişlerine karışmaya başladığımız bu dönemde acıları yaşamaya devam ediyoruz...

Cumhurbaşkanımızın olay üzerine verdiği demeçte ilk kez “İntikam” sözcüğünü kullanması ise çok ilginçti ve yorumlara açıktı...

Gerginliğin  ve sabırların test edildiği bir dönemden geçmekteyiz..

Artık bazı gerçeklerle yüzleşmemizin de zamanıdır...

Ordumuzun bu kadar şehit vermesini, ordumuzun zafiyeti olarak değerlendirilmesini doğru bulmuyorum...

PKK, dünyanın en acımasız terör örgütlerinden biridir... Vur kaç taktiği uygulamaktadır... Bunu yaparken de sivil, asker, çocuk ayrımı yapmamaktadır... Ordumuz ise tüm bu ayrımları yapmak zorundadır... Gündüz sokakta vatandaş rolünde, gece dağlarda terörist rolüne soyunan bir anlayışla karşı karşıya bulunmaktayız...

PKK, kuruluş örgütlenme aşamasından sonra silahlı eylemlerle duyurduğu adını şehir ve siyasi örgütlenme ile tamamlamıştır... Geldiği bu aşamada da Türkiye Cumhuriyetine bir savaş açmış durumdadır... Kimse kimseyi kandırmasın, PKK’nın mecliste olduğunu artık herkes biliyor... PKK, mecliste olmasına rağmen silahını bırakmamıştır, silahını bir baskı, korku, yıldırma, amaçlarını gerçekleştirmenin bir aracı olarak kullanmaya devam etmektedir... Mecliste sözde demokrasi adına bulunan bu küçük grup, kendi istek ve arzularının gerçekleşmesi için çoğunluğa tahakküm etmeye başlamıştır...

Siyasilerin, her şehit verdiğimizde söyledikleri ezberlenmiş demeçlerden bıktık... Şehit cenazeleri bize büyük acılar veriyor... Yüreğimiz bir yangın yerine dönüyor... Yüreğimizdeki yangının söndürülmesi için siyasileri ve siyasi iktidarı göreve çağırıyoruz...

Oturun konuşun ne yapılması gerekiyorsa karar verin...