Zaman akıp giderken

Bak yine geçti zaman, daha önceleri de hep geçtiği gibi!

Günler, aylar yitip gitti. Ne uğruna? Elhamdülillah bir güzel uğrunda. Her daim O'nun yoluna, her daim keşife, her daim yeni tada kazanıma. Olması gereken oldu; olması gerektiği için oldu! Ve iyiki de oldu, olacak olanlar olacaktır da!

Kalemin kağıda yazısı mükemmel daha doğrusu zihinden geçeni kaleme döktürebiliyor olmak mükemmel! Bir kaç gün önce yoğun teklifler neticesinde henüz tanımadığım belki de görülebileceğimi dahi bilmediğim çocuklarıma bir kaç kulağa takmalık küpe hediye ettim. Öğretmek ve eğitmek mükemmel bir duygu, ne öğrettiğine bağlı değişmekle de birlikte. Ancak sonrasında izlerken fark ettim ki ilk defa böylesi ciddi ölümü düşündüm. Daha yirmi üçünde hayata yeni başladığımı zihnime kazımaya çalışanlara inat; pek de güzel öldürebildim hayatımı onların deyimiyle "ömrümün baharında". 

Kan gidiyor, can gidiyor, an gidiyor; sararıp soluyor, şu elimize tutuşturulmuş koca çiçek! Kokusunu bilemeden, rengini çözemeden, doyasıya içimize çekemeden ve hatta kabulü çok zor ama en sevdiğimi en sevdiğime veremeden.

Akıyor koca damlalar en derinlere ama öylesine utangaç ki çıkamıyor bile gözden dışarıya; hep içe, daima içe en derine! Kalem akıyor sayfada çünkü damlalar taşıyor artık denizden kalemin tükenmeyen mürekkebine.

Hey hat!!

Vallahi yandım, yıkıldım, yoruldum bu bedenin sınırlarına bu kafalarına diplerine takılmaktan. Sıkıldım bu boşluk ve hiçlikle uğraşmaktan, uğraşmadığındaysa yadırganmaktan.

Yapabildiğim, yazabildiğim ve hatta yaratabildiğim tek dünya işte şu kalemin mürekkebinde.

Derinden gelen alev! Patlamaya hazır volkan mübarek aktı yine en derinlere! Ünlemim bolsa bu sefer dikkat et sen de!

Amacım edebiyat yapmak degil; dökülen edebin ta kendisi bizde!

Anlattığımla anladığın aynı mı bilmem ama

Ben ol da gör sen de!

Tükenmez Kalem