Zaman Ertelemeyi Sevmez

Pazartesi başlıyorum. Şu da geçsin, yaparım. Bu da bitsin, öyle devam ederim. Oysaki, o an bir türlü gelmiyor. Erteledikçe büyüyor, sırtına ağırlık olarak yerleşiyor. Planladığını yapmanın tek doğru zamanı sadece şu andır. Yaptıklarımız yanımıza kalıyor, yapamadıklarımız değil.

Bakın bu gün, şu hafta, bu ay derken yılın son günlerini yaşıyoruz bile!

Her yıl Aralık ayı geldiğinde kendime yönelttiğim bir takım sorular var. Aralık ayı biraz hüzünlüdür, bir yılı geride bıraktığını hatırlatırken sana, bir yandan yeni umutları doldurtur yola çıkmak için hazırladığı valizine... Bir de soruları cevaplamaya çalıştın mı geleceğe hazır hissedersin yeni ümitlerle...

Yıl boyu neler yaşadım? Yaşadıklarım bana ne kazandırdı? Neleri öğrendim, neleri öğrenmemekte direndim? Sevdiğim şehirlerde güzel anılar biriktirdim mi? İnsanları ne kadar tanıdım? Kırdığım, kırıldığım oldu mu? Yaptıklarım, yapmasaydım da olurdu dediklerim, keşkelerim, inandıklarım... Bir bir sıralanır bu sorular. Faturalar hep bu ayda kesilir gönül hesaplaşmalarında çünkü...

“Her şey çok güzel” cümlesi hayat için kuruluyorsa ancak hayaldir, eğer “Her şey olması gerektiği gibi” gerçeğini öğrendiysen yaşadıklarından, bir adım önde başlarsın yeni yıl maratonuna... Kararlar aldıkça hızlanır, ertelemedikçe fark atar, inandıkça da final bayrağını eline alırsın her Aralık ayında!

Yeni bir sayfa daha aralınırken hayattan, ne yaşadığımızı değil, nasıl yaşadığımızı yazalım yapraklara... Tükenmez kalemimizin mürekkebi bitse de biz kurşun kalemle yazmaya devam edelim inanarak.

Yaşam gayrettir, umuttur, yalnızdır ve sadece şu andır.

Başlangıçlar dolu ve kararlı bir yıl olsun hepimize...