Zaman makinesi

Bu sabah işe geldiğimde her zamanki gibi internette dolaşırken bazı nostalji fotoğrafları takıldı gözüme. Sanırım ABD’de 1930-40’larda çekilmiş plaj görüntüleri. Aslında sıradan herkesin tıklayıp geçeceği türden fotoğraflardı bunlar. Fakat ben onlara bakarken adeta plajın ve denizin yosun kokusunu hissettim. Nedenini bilmiyorum ama bir an için fotoğraftaki insanları düşündüm. Kim bilir hangi Pazar günü eğlencesini ölümsüzleştirmek için fotoğraf çektirmişlerdi. Ama ilginç olan onların fotoğraf çektirmesi değil, o fotoğrafların çekildikten yıllar sonra bana ve benim gibi binlerce kişiye ulaşıp onların en özel anlarını paylaşmamdı. Onlar objektife gülümserken bir anda zaman hızla akıp geçmiş ve ben bu ana şahit olmuştum. Kişilerin bakışları, tebessümleri, kıyafetleri hepsi gerçekti ve hepsi sıradandı. Kim bilir şu anda fotoğrafta bana gülümseyen bu insanlar neler yapıyorlardır? Hayatta olabilirler mi? Belki de bu dünyadan göçmüşlerdir. Ama ismini bile bilmediğim bu insanlar hayata bir iz bırakmışlar. Bu fotoğraf yıllar sonra onları hatırlamamızı sağladı. Fotoğrafın güzel tarafı işte budur. Seni alıp yıllar sonrasına götürür ve gelecekte insanların senin kim olduğunu merak etmesini sağlar. Benim kişisel zaman makinem fotoğraftır. 

Bundan sonra fotoğraf çektirirken bu anın yıllar sonra hiç tanımadığım biri tarafından paylaşılacağını umarak objektife gülümseyeceğim. Çünkü ben o fotoğraftan sonra ölümsüzleşeceğim!