Zaman

Sen hiç yorulmaz mısın zaman kardeş? Arada bir dursan, dinlensen şöyle biraz. Yetişemiyorum artık sana, yetmiyorsun artık bana. Yok mudur ki bir yolu acep seni durdurmanın. Mesela şöyle tavşan kanı bir çay demlesem, oturup içer misin bir fincan, belki bir fincan daha?

Anladım durmayacaksın sen hiçbir zaman. Değerini bil diyorsun yani her dakikanın, dolu dolu yaşa her saniyeni, geçmiş üzüntülerinle yıpratıp gelecek kaygılarınla bulandırma anı.

Çok ararsın bugününü yarınlarda, bugün dünlerini aradığın gibi. Birbirini kovalar keşkeler, neden yapmadımlar. sorarsın kendine neden bilmiyorum değerini kaybetmeden önce, farkedemiyorum aksini görmeden önce.

Yapma, üzme beni zaman anladım durmayacaksın, yavaşla en azından biraz...