Zamanı Evrenin ya da Bizim.. Yeminle

Zamanın  içinde  gezmek. Kendi zamanının ya da evren zamanının. İkisini nasıl ayıracağız  şimdi? Ben ki ya da sen ki ey okur evrenin bir parçası iken. Zaman akışı içinde evren  şekillenirken ; bizi biz yapan her hücrede evren içinde yol alan insanın şekillenişi ile bize  gelirken bizi evrenden nasıl ayıracağız?

Ama bazıları ayırıyor işte kendini diğer insanlardan. Hatta ayırmak değil kendini üstün bile  görmekte bazıları diğer insanlardan. Ve bu üstün görmeler ise ne yazık ki çoğunlukla gelip  geçici dünyevi özelliklerden. Halbuki dön bir bak değil mi kendine. İşin özünde oluşturan hücrelerin aynı, kimyan aynı, biyolojin  aynı….. Gelişin gidişin zaten aynı…..

Övüneceksen sor kendine: Sen, sen olarak ne kattın kendine ve evrene…. Gelip geçici  anların mı peşindesin günlük kazancına güvenerek; yoksa kalıcı bir katkı içinde misin evrene?

Bırak seni nesiller geldi geçti; hala aynı yerde misin yoksa ?

Aşkta bile çok üzülmeye hakkım yok diyebilecek yerde misin; ne  dersin?

Bir yemin ettirdim gönlüme

En ağlayacağı anda bile

Hatırlayacak babasız çocukları

Akşamdan kalma 

Kimsesiz  garibanları.......

Bir yemin  ettirdim gönlüme

En yaralandığı anlarda bile

Çekecek göğsünden bıçağı

Elleriyle,

Düşünerek

Çocukları 

Bomba düşen

Tepelerine……

Bir yemin ettirdim

Gönlüme

En derin yaralarında

Bile

Şükredecek

Göklere

Ama isyan

Etmeyecek kadere.

Bir yemin ettirdim

Gönlüme

Delirince

Sevgi sevgili

Diye

Anımsayacak

Sevgiyi

Tanımayanları

Ve  şükredecek

Sevginin kıymetini

Bilen

Kendi deliliğine……

Bin yemin ettirdim

GÖNLÜME….

PİŞMAN OLMAYACAK

NE SEVDİĞİNE

NE DE SEVGİ İÇİN

ÜZÜLDÜĞÜNE……..

14.05.2011    08.46