Zamanı uyutmak

Zamanı uyutmaya var mısın?

Eğlence meclisini kuralım,

Taş yontu sırça köşkün içinde,

Yiyip içerek hep raks edelim.

Zamanı uyutmaya var mısın?

Dünya biraz nefes alsın…

Bırak tavanı, yakut-u zümrüt,

Duvarı, firuze süslemesin,

Varsın kara kayadan yontulsun,

Taştan demirden, ister çamurdan.

Zamanı uyutmaya var mısın?

Dünya azcık nefes alsın…

Gündüzler kitap okur, okutur,

Geceler yer içer, dans ederiz,

Gün ağarıncayadek dem-sohbet,

Zevk-i muhabbet, meşk-e geliriz.

Zamanı uyutmaya var mısın?

Dünya, savaşı azcık unutsun…

Öyle bir köşk inşa edelim ki,

Burada ne gündüzler uzasın,

Ne de asla geceler kısalsın,

Ne temmuzun pişiren sıcağı,

Ne de yağ donduran soğuk olsun.

Dünya azıcık huzura doysun…

Havası misk-i amber kokusu,

Tüm günleri bahar gibi geçsin,

Gülleri de dilber yanaklıysa,

Bedel, bir tek havaparasıysa,

Ödeyiin! uyusun uyanmasın.

Alemin derdi anı germesin…

Kimin tavuğuna kış denmesin,

Hasetlik, kin ve nefret tükensin,

Kim kimse kötülük edemesin,

Hep koyun koyuna bir yaşansın.

Zamanı uyutmaya varmısın!

Feleğin çarkı artık düz dönsün…

Zamanı uyutmaya varmısın?

Can cana güzel ve iyi baksa,

Zaten o günden beri kardeşsek,

Gönüldeki is sınırları kalksa,

Hele bir de mutluca barışsak,

Dünya Alem Dötüyle gülerdi…

(ABBA: 24 Aralık 2015. Dünya aleme iyi noeller.

Boğaya, kurma kırmızı tuzak,

Şavaşı bırak, barışa bak,

Kan akıtıp zevkleneceğine,

Git kıçına kırmızı bir don tak…

Özgür ve mutlu seneler hepimizin olsun…)