Zeki - çevik - ahlaklı

Pek çok türü olsa da, temel olarak spor, güç, dayanıklılık ve becerinin kıyaslandığı bir kavramdır. İlk çıkışından beri şiddet içeren türleri olsa da vazgeçilmez özelliği: Saygı üzerine kurulu olmasıdır. Uzakdoğu’dan Anadolu’ya, Eski Yunan’dan Amerikan Yerlilerine kadar tüm medeniyetlerin özünde vardır. Bu yüzden insanlık ötesi, ‘evrensel’ ulvi yanlarından da söz edilebilir. Ekolojist bir felsefeyi benimser. Yani aşırılıklardan uzaktır. Zekâ içerir ama hile içermez. Zamanla yapılan oyunların yöntem ve şekilleri kalıplaşmaya başlamıştır. Böylece tekniğe ve disipline kavuşmuştur.

Sporcular da, aynı felsefeleri benimsemiş, sıkı disiplinler uygulayan, hayatının her aşamasını ayrıcalıklı yaşayan, toplum tarafından da -güç, dayanıklılık ve beceriye sahip olduğu için- saygı görürler.

Ama ‘sporcu’ olmak tıpkı ‘sanatçı’ olmak gibi zordur. Sırf o işi icra etmekle elde edilebilecek bir sıfat değildir. En önemli kriteri -her ikisinde de- saygınlıktır! Bu ‘saygınlık’ bir TAKIMIN mensubu olmakla kazanılmaz yada kaybedilmez.

Sporcu olmak: BECERİDİR. Ama sadece sportif beceri ile ölçülemez. Tercihlerini doğru yapma becerisini gösterecek ZEKÂ seviyesine sahip olmaktır.

Sporcu olmak: ÇEVİKLİKTİR. Sadece sahada, pistte yada minderde olan bir çeviklik değildir. Sporun sağladığı zindelik ve özgüveni hayatın her alanında kullanmaktır.

Sporcu olmak: AHLAKTIR. Sadece rakipleri ile olan mücadelede kurallara uygun hareket etmek değil, -diğer zamanlarda da- rakibine kin duymadan, dürüst ve adaletli olmaktır.

SPORCU, Sahip olunan yetenekler kadar, o yetenekleri gösterebilecek üstün iletişim becerisi, zekâ, mesleki bilgi ve saygı ile yoğrulmuş, çok malzemeli bir harcın, uzun süren bir pişme safhasından sonra suyunu kaybetmesi ile ortaya çıkar. Çelik gibi bir varlıktır. İşte böylesi bir duruşa, en ufak bir çizik atmak bile imkansızdır.

İşte, Mustafa Kemal Atatürk, “Ben, sporcunun zeki, çevik ve ahlaklı olanını severim” derken bunların farkında olan sporcular hayal etmişti.

Bugün yaşanan durum ise: Kalitesiz bir hayat tarzına meyilli, lüks düşkünü, bedensel varlıkları ile becerilerini sırf para için, mafya liderlerine ve para babalarına kullandıran, kazanmak için rakibine para veren, tehdit eden, en acısı da buna ‘profesyonellik’ diyerek tanımlanması zor bir basitliğe indirgeyenlere DE sporcu denilmektedir.

Bunlar; aptal, hımbıl ve ahlaksız olduğuna göre, hiç birini Atatürk’ün sevmediğini söyleyebiliriz.

Hep sevgi ile kalın. 

Murat SEVGİ
 

Resim__:
http://www.milliyet.com.tr/fotogaleri/39487-yasam-en-seksi-turk-sporcular/1