ZİÇEV’e gönül vermiş kocaman yürekli kadınlarla birlikteydim…

Arkadışıma telefonda sordum:

 

“Yürekleri kocaman kadınlar tanıdın mı?”

 

“Hangi anlamda?”

 

İşte asıl sorulacak soruyu arkadaşım sormuştu. Hangi anlamda demişti. Öyle ya ne demek istiyordum? Yüreklerin büyük olması, kadınların işin içinde olması! Bu bile başlı başına bir olay! Kadınlarımız zaten yüreklidirler, cesur ve azimkâr değillermidir? Öyledirler elbette… Onlar kızımızdır, bacımızdır, annemizdir, dostumuzdur… Onların yürekleri kocamandır. Buraya kadarı biliyoruz.

 

Peki, böyle güzel kadınları yakından tanıyormuyuz? Onlar kimlerdir, neler yapıyorlar biliyor muyuz?

 

Ben Antalya’da böyle kadınları tanıdım.

 

Güzel arkadaşım Birgit’le İstanbul’da; Ziçev’den söz etmiştik. Gözleri parlayarak anlatmıştı bana Ziçev’in ne anlama geldiğini, neler yapıldığını ve bu güzel insanların neler yaptıklarını. Sonra onların haberlerini yapmıştım, arayanlar olmuştu, konu hakkında bilgi istemişlerdi. Bende çorbaya bir dirhem tuz atmış olmuştum böylelikle…

 

Ziçev denilince ne anlıyoruz? Açılımı neydi?

 

1989 yılından bu güne Vakıf bünyesinde Tam Günlü Eğitim, 1990 yılında Vakıf bünyesinde açılan Özel Mehmet Bayraktar – Yakup Ekşioğlu ve Çocukları Özel Eğitim ve Rehabitilasyon Merkezinde Rehabilitasyon Eğitimi verilmektedir.

 

Özel Bireylerin; ilgi, istek, yeterlilik ve yetenekleri doğrultusunda, genel ve mesleki eğitim haklarını kullanabilmelerini, zihinsel, fiziksel, duyusal, sosyal veya davranış problemlerine çözüm arayarak, temel öz bakım becerilerini pekiştirmek, bağımsız yaşam becerilerini geliştirmek, topluma uyumlarını sağlamak amacı ile vakıf bünyesinde uzman eğitimciler ile hizmet verilmektedir.

 

Tanıtımlarında böyle yazıyor ve daha detaylı anlatımları ile sizleri bilgilendiriyor…

 

Birgit görmelisin ve tanışmalısın dediğinde sevindim.

 

Onlarla tanışmak, yaptıkları bu özel ve kutsal gönül seferberliklerini kutlamak üzere:

 

Zihinsel Yetersiz Çocukları Yetiştirme ve Koruma Vakfı Antalya Şubesine gittik…

 

Birkez daha anladım ki, yürekleri güzel olanların yüzleri de güzel oluyordu.

 

Bunu onlarla tanıştığım anda gördüm. Sadece güzelde değildiler, poztif enerjileri ile bulundukları yere huzur veriyorlardı. İnsanla ilgiliydiler. Sıcak havanın bende tahammül edilmez hali, klimayı açmak ve o anda çalışmayan kumanda için harekete geçtiler. Sonunda pilleri değişti ve kilima çalıştı… Kindimi iyi hissetmemi daha ilk anda hissettirmişlerdi. Sanki onları uzun zamandır tanıyor gibiydim.

 

Sonra neler mi oldu?

 

Konuştuk. Konuştular.

 

Anlattılar…

 

Ne kadar coşkulular bilemezsiniz!

 

Bu güzel yavrular için neler yapmak istiyorlar bir bilseniz.

 

Heyecanları sanki dünyaları almışlar gibi.

 

Bir kırtasiye firmasının çocuklara verdiği kırtasiye ihtiyacı bu güzel insanları nasıl mutlu etmişti, alkışlamışlardı yeni gelen habere…

 

Ben onları tanımak için izledim. Bu özel kadınlar hepsi meslek sahibi.

 

Evli, çoluk çocuk sahibi. Kendilerinin özelini kaldırmışlar hayatlarından. Çalışıyorlar, ailelerine zaman ayırdıkları gibi buradaki büyük aileye kalan tüm zamanlarını veriyorlar. Beyin fırtınası içinde tartışıyorlar.

 

Dünya nimeti dünyada…

 

Asl olan bu yapılanlar değil mi?

 

Başkan Lütfiye Akbaş, çocuk gelişimi ve eğitimi emekli öğretmen. Ne demek emekli? O emekli olmayı reddetmiş. Asıl şimdi öğretmenlik yapıyor. Heyacanı gözlerindeki yıldızlarda yoğunlaşmış.

 

“Bizler sesimizi duyurmalıyız. Bizi bilmiyorlarki, bilseler inanıyorumki buradaki yavruların yanına koşturarak kendi çocuklarını getirirler. Bunun için yapılacak o kadar çok şey varki. Yetmek ve yetişmek gerikiyor tabi bunun içinde en önemli on sponsor bulmak gerekiyor… Ben ve arkadaşlarım çok şeyler yapmak istiyoruz. Burası bizim ikinci evimiz, zaman zamanda ilk yerimiz. Birçok faaliyetlerimiz oluyor, kermestler düzenliyoruz. Arkadaşlarımız iş adamları ile büyük kuruluşlarla görüşüyor.”

 

Başkan Lütfiye Akbaş, yaptıklarını anlatıyor, neler yapabileceklerini anlatıyor, neler olması gerektiğini bu yavrulara ulaşmak, onların eğitimleri, kendilerine yetmeleri için verilecek eğitimlerin o çocukların hayata, yaşama bağlılıklarının önemeni anlatıyor.

 

Sonra diğer yürekleri büyük kadınlar konuşuyor. Onları izlerken içim değişik duygularla karıştı. Heyecanlarını gördüm, kendileri iin değil – ki bu zamanda ilk sırayı alan ‘ben – ben –ben’ bir yaşam şekli iken bunların kalplerinde sadece bu çocuklar var. Şaşırdım. İnanınki şaşırdım. Kimse yapmacık değil. Kimse kendine bir şey istemiyor. Kimse yorulmuyor. Kimsede bıkkınlık yok. Of- aman diyen ise hiç yok. Yirmi liranın hesabını beş kişi birbirine veriyor.

 

Birgit’i arkadaşımı izledim. İşte öyle yürekli olunuyor herhalde.

 

O bir Alman. Türkiye’de, Antalya’da bu güzelduygular içinde çabalıyor…

 

Çay ikram ettiler bana, banamı öyle geldi yoksa gerçekten o kadar lezzetliyimdi içtiğim çay. Ardından çocukların yaptığı kek geldi çayın yanına.

 

Yürekleri kocaman değil miydi bu kadınların?

 

Onlar modadan konuşmadılar,

 

Onlar zenginlikten alınacak ev eşyasından, çıkılacak tatillerden söz etmediler…

 

Onlar hiç kimseyi çekiştirmediler.

 

Onlar artistler neler yapmış, kim nerede kiminle hiç ilgilenmediler.

 

Lütfiye, Nejla, Birgit, Berrak, Serpil, Aylin:

 

“Bu çocuklar için, böyle olup vakıftan haberi olmayan başka çocuklar için ne yapabiliriz-i” konuştular…

 

Çocukların sesleri geliyordu oturduğum süre içinde.

 

Şarkı söylüyorlardı, oyun oynuyorlardı, ders çalışıyorlardı…

 

O çocukları gördüm sonra, mutluydular…

 

Yarabbi mutluluk ne kadar insana yakışır birhal.

 

Mutluluk özellikle çocuklara çok yakışıyor. Onların hakkı. Hele böyle özel çocukların olmazsa olmazı…

 

Benim yerimde olunda güzel dostum Birgit Adalı’ya bu yürekleri kocaman, elleri öpülesi kadınlarla, böyle bir yerle beni tanıştırdığı için teşekkür etmeyin.

 

Ben derim ki, aşağıda adreslerini yazacağım yere sizlerde uğrayın. Yolunuzun oradan geçmesini beklemeyin. Belki benim yaptığım gibi çorbaya bir dirhem tad siz katmış olursunuz.

 

İnanın bu büyük bir heyecan, içinizi sevinç kaplıyor…

 

Nazan Şara Şatana

 

 http://www.zicev.org.tr/vakif:subeler:antalya

 

*

 

Başkan Lütfiye Akbaş: Çocuk gelişimi ve eğitimi emekli öğretmen

 

Başkan yardımcı: Nejla Seferoğlu Eczacı

 

Sayman: Ethem Demiray özel eğitimci

 

Sekreter: Berrak Deniz  serbest meslek emekli, ev hanımı

 

Üye: Serpil Emeklioğlu hemşire, çocuk gelişim, emekli

 

Üye: Musa Yanık Ziraat mühendisi

 

Üye: Birgit Adalı turizimci, psikolojik danışman

 

Gönüllü: Aylin Ayaz Yılmaz klinik embryolog, seyahat yazarı

 

Adres

 

Meydan Kavağı Mahallesi 1568 Sok. Türbeli Mezarlık Karşısı, Antalya 

 

Telefon

 

0–242-322-16-56

 

Faks

 

0–242-312-28-09