Zorba!

Yok yok, aklınıza gelenden değil, Kazancakis' in ünlü zorbasından söz etmek istiyorum ben. Hani Antony Quinn' in canlandırdığı o sevgi dolu, ateşli karakter. Zorba filmini görenler; o filmin müziğini kendi nostalji paketlerine ekleyenler bilirler ki, hepimizin içinde böyle bir zorba vardır aslında. Hepimiz isteriz bir gün her şeyi yitirdiğimiz bir anda, kumsalda çıplak ayaklarla oynamayı. Sadece doğuştan kazanılmış büyük dünya bilgeliğiyle her şeyin aslında gelip geçici olduğunu ayaklarının tempolu vuruşuyla dünyanın bütün sahillerine yazmayı...

Bir an için düşünün; bu zorba gelip de bize başbakan filan olsa...

Bu zorba acaba onursuzluğa sürüklenmiş halkına dilencilik kültürünü damardan veren kömür torbalarıyla mı doldururdu ellerini?

Bu zorba seçim yatırımı yapmak için kendi ülkesini yapayalnız bırakacak zorbalıkta çıkışlar yaparak, Akdeniz güneşinin değil çöl güneşinin yaktığı ayak basmaz çöl kumlarına mı çevirirdi devesini?

Bu zorbanın ülkesinde Akdeniz güneşinin kanı ateşleyen sıcaklığı sevgiler yaratmaz da tam tersine nefretler yaratır, kadını erkekten ayırır, din kuralı saçmalığı altında ilkel ve çürümüş bir yaşamın kabilesi mi yapardı insanları?

Bu zorba dünya malını küçümserken eşi dostu, çoluğu çocuğu altın madenlerine mi batar, gemileri dünya denizlerinde yüzerdi?

Bu zorba kendisi gibi düşünmeyenleri karanlık cehennemlere tıkıp, tek başına mı kurardı zorbalığın diktasını?

Yok, hayır. Antony Quinn in canlandırdığı zorba bunlardan değildi; olamazdı. Yüreğinde insan sevgisi taşırken, din denen bağanzlığın eline tutuşturduğu keskin kılıçlarla modası geçmiş ataklar yapan zorbayı yazmamıştı Kazancakis!

O müziğin Akdeniz kokan nağmeleriyle kumlarda dans eden ayaklar, çöl bedevilerinin çiğnediği kahırlı kumlara adım bile atmazdı.

Zora gelip, Zorbalardan zorba beğenmek zorunda kalırsanız bir gün, aklınızda bulunsun; her zorba bir değildir. Siz AK zorbalarını değil, AKDENİZ zorbalarını seçin...