Zordu benim sevdam... Hem de çok zor.....

Kardelendi benim adım... Kış günlerinin güzel ve cesaretli çiçeği...

Herkesin donduğu soğuk kış günlerinde korkmadan. Soğuğa inat, kışa inat güzelliğini gösteren kardelen.

Boyumdan büyük sevdalarla uğraştım.. Hiç yorulmadım, bıkmadım ,

Hiç usanmadım hep sevdim hep sevdim

Sabırla hep bekledim, hep sevdim... Ulaşamayacağımı bile bile koştum... Gelmeyeceğini bile bile bekledim.. O sevmedikçe ben sevdim... O kaçtıkca ben koştum....

Sonra bir baktım aynı noktayım...

Çünkü kavuşulmadığı için bu kadar koşuldu... Çünkü sevmediği için bu kadar çok sevildi...

Hani bir şarkı da diyor ya ''İstanbul benden büyük..Onunla başedemem, küçücük ellerimle seni geri alamam''

Benim sevdam da benden büyük, bende küçücük yüreğimdeki büyük sevgimle onu alamam...

Zordu benim sevdam...... Her zorluğa dayanmayı bilirim ben.... Katlanırım diyordum kendi kendime...

Bu sevdanın zorluğuna katlanılmıyormuş..

Sonra bir an vazgeçişler geçiyor içimden... Kaç kez vazgeçtim, kaç kez unuttum sayısısız.. Yine de vazgeçilmezim oldu... Yine de beklediğim oldu....

Zordu ama vazgeçilmezdi..

Zordu ama tatlıydı...

Sertti ama yüreği yumuşacıktı....

Çirkindi ama çok yakışıklıydı...

Sevmiyordu ama seviyordu...

Çok iç hesaplaşmalar yaptım yüreğimle...

Mantığım hiçbir zaman galip gelemedi bu hesaplaşmalar da...

Gözlerimin gördüğünü yüreğim göremedi...Görmek istemedi...

Gör yüreğim gör... Senin sevdan, onda yok dedikçe

Hayır göstermese de bir köşesinde varım diyordu... Olmadığına inanmak istemiyordu.. Kabul etmek istemiyordu..

Kaç kez son vedalar yapıldı... Kaç kez son mesajlar yazıldı....

işte bu veda da onlardan biri..