Zorla güzellik olur mu?

Zorlamayla ve baskıyla yapılan işten, verim almak bir yere kadar olabilir.

O da bir süre için, yavaş yavaş verim düşer yapılan işin de kalitesi git gite kötüleşir.

İsrar etme, zorlama insan da ters tepkiye yolaçar.

İnsan kalbi'de baskıyla, zorla kazanılmaz. Karşılıklı etkileşim, hoşlanma ve ortak görüşler bir yakınlaşma sağlıyabilir. Etrafınızda sizinle ilgilenen insanlar olabilir, ama siz onlarla ilgileniyor musunuz? Sizi etkiliyen var mı? Burada sizin ne hissettiğinizin önemi ortaya çıkıyor. Sizin kalbiniz kim için çarpıyor. Dolayısiyle de siz istediğiniz kişiyle beraber olmalısınız.

Şair ne güzel söylemiş;

Zorlamayla olmaz ki sevgi
İnsanın ta yüreğinden gelmeli
En az bir yüzyıl sürebilmeli
Canı cananın yollarına sermeli
(G.Yılmaz)

Sevgi elle tutulur birşey olmadığından, verildiğinde yitirilmez, azalmaz. Sevgi bir nehir gibi akar hiçbir engel tanımaz. Sevginin yaşıda yoktur, her yaşın ayrı bir sevgisi vardır.
Sevginizi vererek, paylaşarak bir şeylerinizi kaybetmezsiniz.

Aşk ise kalbe zorla koyulabilecek bir duygu değildir. Zorla güzellik olmıyacağını 19.yüzyılın büyük İngiliz ressamlarından William Holman Hunt, bir tablosunda şöyle anlatmış.

''William Holman Hunt'in, bir bahçeyi anlatan tablosu Londra Kraliyet Akademisi'nde sergileniyordu.
Hunt'in ''Evrenin Işığı'' adını verdiği bu tabloda gece elinde fenerle bahçede duran filozof görünüşlü bir adam vardı. Adam tek eliyle bir kapıyı vuruyor ve içeriden sanki bir yanıt bekliyormuşcasına duruyordu.

Tabloyu inceleyen bir sanat eleştirmeni Hunt'e döndü: ''Güzel bir tablo doğrusu, ama anlamını bir türlü kavrayamadım''dedi. ''Adamın vurduğu kapı hiç açılmıyacak mı? Ona kapı kolu çizmeyi unutmuşsunuzda..''

Hunt gülümsedi.

''Adam sıradan bir kapıyı vurmuyor ki'' dedi, ve tablosunun anlamını açıkladı.

''Bu kapı, insan kalbini simgeliyor. Ancak içeriden açılabildiği için dışında kol olması gerekmiyor''..

O Kapı size içerden açılmamışsa giremezsiniz...