Zorluklar Kapıyı Çaldığında...

Yaşam güzellikler ve mutluluklar olduğu kadar zorluklarla, acılarla da dolu...Bazen kendimizi büyük mücadelelerin içinde buluveriyoruz. Ama mücadele etmeyi ne kadar biliyoruz? Bu konuda kaslarımız güçlü mü, zayıf mı? İşte hayatta adapte olabilen, zorluklar karşısında kırılmayan ama bükülmeyi bilen insanlar yaşama tutunmasını biliyorlar. Bu yeteneği hayat aslında yaşarken öğretiyor insana, ders çıkarmasını bilenlere...Bunu öğrenemeyenler kaybediyor, mutsuz oluyor ve etrafındakileri de mutsuz ediyor. 

 

Zaman zaman yardım istemeyi bilmek de önemli...Kimden, ne zaman yardım isteyeceğini bilmek... Bizi destekleyen, yanımızda tutunabileceğimiz insanlar varsa ne mutlu...Problemlerimizi, dertlerimizi paylaşabilmek çok güzel ama şikayet etmekten uzak durmakta yarar var, çünkü çözüm getirmez, daha çok sorun yaratır. Başımıza gelen zorluklarda, acılarda bir süre yas tutmak, kendini kötü hissetmek normal, yaşamın parçası... Bazen burada olmak zorunda olduğum için buradayım, devam etmek zorunda olduğum için devam ediyorum, hisleri gelebilir. Çünkü aşmak güçtür acıyı...Zorluklar kapıyı çaldığında onları kontrol edemeyiz, ama bu durumda kendi davranışımızı kontrol edebiliriz. Sabır, cesaret, adalet, yaratıcılık, mantık,...gösterebiliriz. Bizi sınayan şeyler, bizim kim olduğumuzu belirler. Devam: hayata sarılmaya, sevmeye, insanlarla birlikte olup destek almaya ve vermeye, paylaşmaya, güven duymaya, anlam üretmeye,...Hatta zorlukları avantaja dönüştürmeye...Her mücadeleden daha kuvvetli çıkmaya, içindeki gücü keşfetmiş ve geliştirmiş insanlar olarak...