Züğürt tesellisi

Fotoğraf-Hatice AK

-gene sessizlik, gene sensizlik-

ne zaman seni düşünsem bir sessizlik çöker gözlerime,

içimden bir ses git der, git ve anlat olmayacak işleri,

yapamıyorum, çivilenip kalıyorum bulunduğum noktaya,

kendimle konuşarak öylesine, sessizce…

-sensizliğin diğer adı sessizlik-

umut mu umutsuzluk mu bilmiyorum ama

eskisi kadar kıskanmıyor, kızmıyorum da sana,

ilgisiz…

-hatta umursamaz olduğumu anlatmaya çalışıyorum-

yüreğime…

gene de ara sıra,

yani aklıma her düştüğünde fena dağılıyorum,

biliyor musun o an, sana koşmak geliyor içimden,

seni seviyorum diye avazım çıktığı kadar bağırmak,

olmuyor, yapamıyorum…

-belki de adı gururdur bilmiyorum-

sağanak sağanak dökülmüyor artık gözyaşlarım,

sözümüz söz, biliyorum ben nasılsam sen de öylesin,

hani hep söylerdik ya “kendimden biliyorum” diye

evet kendimden biliyorum elbette…

-kendimden biliyorum gururun ne demek olduğunu-

ama boş ver, sen aldırma sözlerime,

biliyorsun işte, hem mevsim, hem ben duygusalım,

sitem edecek birini aradım etrafımda anlayacağın…

demem o ki, yani varsayalım hiç tanımadık birbirimizi,

iyi yanından bakarsak, bir süreliğine de olsa oyalar bizi,

nede olsa umut etmek en iyi züğürt tesellisi…

Hatice AK/13.03.2012

Biri doktor diğeri öğretmen iki erkek çocuk annesi kamuda ortadüzey yönetici ..