Zulme Sessizlik

   Şimdilerde bir acı oturmuş  yüreğime, Arz-ı mukaddes düşman işgalinde. Müslümanlara gelince herkes kendi aleminde...

    Acıyor yüreğim...Filistinliler Mescid-i Aksa'yı korumak için analarını, babalarını, evlatlarını bir bir şehit verirken , müslümanlar sadece ''KAHROLSUN İSRAİL ''demekle yetinmekte. Kahrolsun demekle kahrolunsaydı keşke. Boş boş atılan sloganlar karın doyurmuyor, açlığı daha da kamçılıyor işte. Zulme dur demek için harekete geçmek gerek bence... Bir buçuk milyar müslüman tek yürek olsa şayet, galip gelirdi kanla beslenen zalimlere tek tek...

    Birçok dinin kalbinin attığı, barut kokusunun hiç eksilmediği darmadağın ümmetin yetim çocuğu Kudüs... İnsanlar orada, kendi vatanlarında tutsak yaşamakta. Bir imam düşünün; kendi topraklrında camiye gidip ezan okumak için işgalci İsrail askerlerinden izin istiyor ve çoğu zaman ezan bile okuyamıyor. Resul-i Ekrem'in bir dönem kıble olarak tercih ettiği yerde ezan susturulmak isteniyor. Kulağımda Necip Fazıl'ın sözleri çınlıyor. ''Yıkılasın İsrail enkazını göreyim! Sana ülke diyenin yüzüne tüküreyim.'' Sonrasında sorular kemiriyor beynimi. Tutsak olan Kudüs mü yoksa tutsaklığa sessiz kalan biz mi?Kudüs vicdanımız mı yoksa vicdansızlığımız mı?

     Mahşer günü ne yüzle çıkacağız yaradanın karşısına? Müslüman kardeşlerimiz haksız yere öldürülürken; canları pahasına kutsal şehri savunurken sormayacak mı Rabb'im bize, siz ne yapıyordunuz diye? Kızarmayacak mı  yüzümüz, sızlamayacak mı yüreğimiz? Kudüs'te analar, evlatları ölmesin diye dua ederken dünya müslümanları onları perişanlıklarından bi-haber evlatlarıyla gülüp oynamanın hesabını nasıl verecekler acep? Hayır, hayır soğumuyor yüreğim, elimden bir şey gelmiyor neyleyim?

     Kudüs'ün sancısını yüreğimde hissetmiyorsam şayet, dökülsün bedenimden parça parça et! Açılsın toprak yerin dibine gireyim. Zulme sessiz kalmaktansa ben de öleyim.