'68 kuşağı ve '70'li yıllar- 2

Dünyanın süper güçleri olan Sovyetler Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri(A.B.D.) ‘60’lı, ‘70’li yıllarda yeryüzünde siyasal, ekonomik, sosyal ve stratejik konularda Dünya ülkelerine liderlik yapıyorlar, yön veriyorlar, son karar verici oluyorlardı.

’68 Baharı’nda tüm Dünya’da, A.B.D.’inin fakir bir Asya ülkesi olan Kuzey Vietnam’da giriştiği acımasız savaş nedeniyle savaş karşıtı eylemler gittikçe yaygınlaşmaya başlıyordu.

Afrika-kökenli Lider Dr. Martin Luther KING, Jr. uğradığı suikast sonucu ölümü nedeniyle 06 Nisan ‘68’de “İnsan Hakları” gösterileri Chicago Caddelerinden tüm Dünya’ya yankılanırken ortam harabeye dönüyordu.

Bir yandan siyah-beyaz ayrımcılığı, “Yurttaş ve İnsan Hakları” ihlalleri A.B.D.’ini zorluyordu, sarsıyordu.

“Dünya çapında özgürlük isteyen ve sınırları yıkarak Dünya kardeşliğini kurmayı” hedefleyen gençler 23 Nisan ‘68’de ilk öğrenci hareketlerini  A.B.D.’inin ünlü Colombia Üniversitesi’nin işgaliyle başlatmışlardır.

Öğrenci hareketleri Okyanusu aşarak tüm Dünya’ya yayılmaya başlamıştı. Mayıs ‘68’de Paris’te Sorbonne Üniversitesi’nin işgaliyle Avrupa’da başlayan gençlik olayları, tarihe “’68 Baharı” olarak geçti.

Gençler hayallerine ulaşmasalar da; “işçi sınıfına sendikal haklar ve ekonomik çalışma hayatında önemli sosyal kazanımlar kazandırmayı başardılar.

Ülkemizde’68 Baharı Gençliği; “Devrimci Türk Gençliği” ve “Ülkücü Türk Gençliği” olarak Gazi Mustafa Kemal  ATATÜRK’ün “Türk İstiklalini,” “Türk Cumhuriyetini” ilelebet muhafaza ve müdafaa etmek üzere teslim ettiği Gençlerdir.

’68 Baharı-12 Eylül ’80 Döneminde  “Devrimci Türk Gençliği” ve “Ülkücü Türk Gençliği” “demokrasi” ve“hak alma” mücadelesi veren  “yurtsever” gençlik federasyonlarıdır.

Dünya konjonktürünün yansımasıyla Türkiye Üniversitelerinde boy verip gelişen “toplumsal muhalefet”in öncülüğünü “Dev-Genç” ve “Ülkücüler”  yapmıştır.

68 Baharı-12 Eylül ’80 Döneminde  her biri birer efsane haline gelmiş “Devrimci” ve  “Ülkücü” gençlerin “toplumsal mücadele” sürecidir.

Tüm Türkleri birleştirme fikrinin simgesi olan “Kızıl Elma,” “Devrimci” ve “Ülkücü” gençlerin hedefledikleri zafere ulaşmadan önce birleşmelerinde “katalizör” olmuştur.

“Devrimci” ve “Ülkücü” Gençlik “emperyalist güçlere” karşı siyasal ve ekonomik “Tam Bağımsız TÜRKİYE” için mücadele etmişler; bunu “Milli Görev” sayan “Türk Halkına” karşı sorumlu “yurtsever” “ATATÜRK Milliyetçisi” Gençliktir.