"Alma garibin ahını; çıkar aheste aheste..."

En sevdiğim sözlerden biridir bu... " Alma garibin ahını; çıkar aheste aheste..."

Garibi severim; çünkü kimsesi yoktur. Garip ahı almaktan korkarım; onuın ahı, hakkı yenenin bedduası, hiçbir zaman yerde kalmaz çünkü. 

Kul hakkının anlamını, dünyada ödenemeyecek tek borcun, insan emeği, alınteri olduğunu bilen kişi, zaten garibin ahını da, bedduasını da almak istemez. Gel gelelim, günümüzde o hakkı bilen, garibi korumak, kollamak isteyen o kadar az insan kaldı ki... Biraz sıksak kendimizi, hepsini sayarız belki...

Garibin ahından korkanlar, çoğunlukta olsa dünyada, bunca zalim hükümdar hükmedebilir mi dünyanın dört bi' köşesinde? beddua almaktan çekinenler, kul hakkına riayet etmekte yarışıyor olsa; birbiriyle, bugün bir tek aç, bir tek evsiz, tek bir yersiz, yurtsuz insan kalır mıydı yerin ve göğün altında?

Yöneten kul hakkı bilse, yönetilen adil, eşitlikçi, paylaşımcı olmayı içine sindirebilse, dünyanın sayısız nimetleri kimi doyurmaya, kimi bolluk, bereket içinde yaşatmaya yetmezdi ki?

İnsanlar, haksızlık yaptığında, " Bugün sana yapılan haksızlık, yarın benim başımı ağrıtır." bilincine ulaşabilse, hangi savaşa, hangi ananın gözyaşına ne gerek kalır, hangi işgale, hangi hak, hukuk tanımazlığa kim, niye tenezzül etmek isterdi ki?

Dünyanın yeraltı ve üstü zenginliklerini vahşi canavarlar gibi sömürenler, yaptıkları her yamyamlığın bedelini er geç ödeyeceklerini bilseler, o manevi iklime alışık, o içsel güç ve bütünlüğe sahip olsalar, boş yere sayısız ah alır, milyonlarca bedduayı pişkin, umursamaz, ruhsuz bir sırıtkanlıkla iç edebilirler miydi?

Garibin anası ağladıkça, hiç dinmeyecek insanlığın gözyaşları... Zalimin zulmü sürdükçe, hakkı yenenlerin her bir bedduası, bilinen, bilinmeyen sayısız, sonsuz huzursuzluklara yol açacak; dünyanın dört bi' köşesinde.

Eyyyy insanoğlu! İyisi mi sen gel, akıllan. Alma garibin ahını, çıkar aheste aheste... Ama yine de sen bilirsin. Sen vermezsen bugün yediğin yetimin, öksüzün hakkını, paşa paşa; gün gelecek, tüm insanlık, hep birlikte ödeyecek yaptığı onca edepsizliğin bedelini; kanıyla, canıyla ve dahi insan olmaya dair bildiği, gördüğü, sahip olduğu neyi varsa, sonsuza kadar geri alamamak üzere...

Ama sen gel, yine de insan ol istersen... 

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.