"Ayıpkızım" birleşik bir kelime midir?

Ayıpkızım bence bitişik yazılmalı. Ayıp ve kızım kelimeleri birdir bence. Demek istediğim: “AYIPKIZIM” kimse kabul etmese de birleşik bir kelimedir. Tüm dilcilere duyurulur!

Hem de bunu oluşturan kelimeler gayet anlamlıdır, ayrıca anlama anlam katarlar bunlar!

Anneler ve babalar!

Hayat “ayıp” ve “kızım” kelimeleri olmadan nasıl olurdu sizce?

Düşünsenize bir; (Eğer düşünmekten korkmazsanız bir kaç saniye için?)

En basitinden eğer anneniz size: “Bu kıyafetlerle sokağa mı çıkmayı düşünüyorsun? Ayıpkızım çıkar şunları!” diyemezse hayat nasıl olurdu?

Muhtemelen korumacı tutuma adapte olmuş ebeveynler: “Sokaklar ipsiz sapsız dolu!” diyeceklerdir. (Elbette ben de kızımın başına istenmeyen olayların gelmesini istemem.) Sizinle aynı kanıdayım. Peki, ne demek istiyorum? Kızlarımızı salalım çayıra mevlam kayıra mı? Kararlıyım sizi düşündüreceğim istemeseniz de…

“AYIPKIZIM” birleşik kelimesini lugatımızdan kaldırıyorum! En azından kızlarımız için sarf etmeyelim diyorum.

Neden mi?

(Hala düşünmekten kaçıyorsunuz değil mi? Bu kızcağız neden böyle saçmalıyor diyorsunuz.)

Şimdi sırasıyla şu sorulara cevap verelim:

Sokaktaki kimlerden kızımızı koruyorduk?

Muhtemelen cevap it kopuk olacak!

Peki, it kopuk kim?

“Ayol bizler orta halli insanlarız nereden bilelim isimlerini!”

Öyleyse it kopuk takımı dediğiniz kızımızın cinsinden mi? (Allah allah konuyu nereye getirdi bu kız?)

Nereye mi, söyleyeyim; Güzel kızımızın saçının teline göz diken it kopuk takımı erkeklerin nüfuzunda bulunuyor değil mi?

Haberimiz yok ki; kızımızın babası da doğal olarak erkek, amcaları, dayıları, enişteleri, ağabeyleri, erkek kardeşleri, vs.

Aynı erkekler dışarıdaki hemcinslerinin it kopuk olduğunu ve dolayısıyla güzel yavrucaklarının bu zararlılardan korunması gerektiğini savunmuyorlar mı? (Evet, yavaş yavaş düşünmeye başladınız…)

Tıpkı düşündüğünüz gibi!

Siz beyler evdeyken, dışarıdaki beyler it kopuk, aynı aile efradı dışarıdayken evde olan önceki it kopuk takımı da namuslu aile babaları, abileri, amcaları, dedeleri, kardeşleri oluyor.

Kesinlikle öyle!

Neden ayıpkızım demek zorunda kalıyoruz biliyor musunuz?

Çünkü biz ayıpoğlum demeyi bilmiyoruz. Babalarımız kız kardeşlerine, ablalarına ayıpkızım dendiğini duydu, Annelerimize ayıpkızım dendi, Kızlarımıza da ayıpkızım deniliyor!

Neden?

Çünkü bizler ayıpoğlum demesini bilemedik!

Eğer ayıpoğlum kelimesini, ayıpkızım kelimesini kullandığımızın onda biri kadar kullanmış olsaydık şimdilerde genç kızlarımıza: “Dilediğini giyebilirsin. Çünkü sen ergenlik döneminin en göze batmak istenen kısmındasın ve tüm diğer annecikler oğullarını buna göre yetiştiriyorlar. Bütün erkekler dışarıdaki kızlara da sanki kendi kız kardeşleriymiş gibi yaklaşıyorlar! Hiçbir endişem yok canım!” diyebilirdik. (Hala haksız olduğumu düşünüyor musunuz?)

“AYIPKIZIM” birleşik kelimesini, “AYIPOĞLUM” birleşik kelimesi haline getirmek istiyorum ve bunu da ancak sizin yardımlarınızla yapabilirim.

Dünün ve bugünün kıymetli anaları, yarının anneleri !

Rica ederim ayıpkızım demeden 10 kere düşünün ve “AYIPOĞLUM” ile başlayan değerli cümlelerinizi sevgili oğullarınıza sarf edin.

Sarf edin ki; kızlarımız artık başı yerde yürümek zorunda kalmasın!

Sarf edin ki; bugünün kuzucukları yarının “İT KOPUK TAKIMINA” KATILIP FORVETTE OLMASIN!

Teşekkürler…