Her mevsim içimden geçersin...

Hava bunaltıcı derecede sıcak... Ofisin içinde dört suskun kişi... Pencereden bakıyorum...Kirli camların ardından gökyüzünde toparlanıvermiş ve gitmeye hiç de niyeti olmayan bulutlar... Öyle sıcak ki hava, bulutlar alaycı bir insan yüzüne dönüşüyorlar...yağmamaya kararlılar...

Yazıcının sesi beynimi tırmalıyor... Bir yandan kimsenin izlemediği ama kimsenin de kapatmaya yanaşmadığı televizyon dolar ve borsanın durumunu anlatıp duruyor... Herkes öyle bezgin ki, kimse ahlayıp vahlamıyor...Serinlemek dışında hiç bir şey umurumuzda değil...

Sinirlerimin fena halde gerildiğini hissediyorum... Koltuğumda kıpırdanıp duruyorum...Kapıda beliren herkese düşmanca bakıyorum...Bu hiç de iyi değil...Biri masama bir kaç kağıt bırakıyor...Tepem atıyor...O sırada telefon çalıyor...Kablosunu koparmak istiyorum... Dedim ya durum hiç iyi değil...

Bir bardak su içiyorum...Bir şey anımsıyorum...Ne diyordu adam: "Eğer kızgınsan içinden 10'a kadar say, eğer çok kızgınsan 100'e kadar say." saymaya başlıyorum ama sanırım sakinleşmem için 1000'e kadar saymam gerekir...İşin fenası neden bu kadar gergin ya da kızgın olduğum konusunda hiç bir fikrim yok...Muhtemelen sıcak hava ve monoton iş günü...

Telefonda saçma sapan konuşmalar yap, aynı kişilere kayıtsızca günaydın de, gazeteleri oku ve daha bi dolu anlamsız şey...

Koltuğumda yığılmış vaziyette oturuyorum... ekranımda bir gazete sayfası...ölümler, savaşlar, şiddet...

Boş boş bakıyorum...bombooooş...

Birden bir ses usul usul odayı dolduruyor...Tıpkı bir hastaya yapılan sakinleştirici iğne kıvamında... Yavaş yavaş kanıma yayılan huzur...

Başlıyor şarkı..."Her mevsim içimden gelir geçersin... Sen vefasız yolcu, kalbim viran edersin...Merhaba demeden elveda dersin..."

Kadınlar birer Türkan Şoray, adamlar birer Sadri Alışık oluveriyor...

Sahilde duruyorum,boynuma bağladığım fular uçuşuyor... Vapurlar geçiyor önümden, başımda martılar...

Kalbimde ince bir sızı kalıyor sadece "Sen vefasız yolcu, kalbim viran edersin"