Her insanın içinde dövülmüş bir köpek gizlidir

"Eğer bir kalabalığa girersen başını dik tut... Çünkü her insanın içinde dövülmüş bir köpek gizlidir." Yıllar önce bir köşe yazısında okudum bu cümleyi... ama köşe yazısı kimindi ve ne ile ilgiliydi hiç hatırlamıyorum... Tek hatırladığım bu cümleden çok etkilendiğim...

Uzun uzun düşündüm üzerine... insanın içinde gizli olan dövülmüş köpek de neyin nesiydi?

Benim de köpeğim vardı... Onu hiç dövmedim elbette... Ama bazen küstürüyordum... Aslında ben, bana göre normal şeyler yapıyordum ama o biraz fazla alıngandı galiba... Küsüveriyordu...

Yüzü geldi aklıma dövülmüş köpek nasıl olur diye düşünürken... Küskün yüzü... Bakışı... Bir köpek küstüğünde bu kadar içini acıtıyorsa, dayak yemiş bir köpeği düşünemedim bile...

Sonra insanın içinde saklı olan dövülmüş köpekleri düşündüm... Hani şu kalabalığa girerken başımızı dik tutmamız gereken, onları saklamamız gerekenleri...

Ve anlam birden bire geldi... Bir zaman içimizi acıtan, bizi bir noktadan zedeleyen minik noktacıklardı o dövülmüş köpekler... kimseye göstememeliydik onları... Çünkü insanlara zayıf yanlarını gösterirsen, kendi halinde kuruması gereken yarayı kaşırlardı... Ellerine alıp hamur gibi şekiller verirlerdi o köpeklere... Başını dik tutmalı, saklamalıydın o köpekleri...Buydu ilk aklıma gelen anlam...

Sonra bir başkası şekillendi kafamda... İçinde dövülmüş köpekler saklı olanlar, bir daha o köpeğe elini kaldırdığında, ipinden boşanıp seni parçalayabilirdi... saklı olan, öyle iyi saklanırdı ki, tahmin bile edemezdin hangi sözün ona bir darbe, bir tokat ya da bir tekme olacağını...

Dövülmüş köpekler ordan oraya gidip durdu aklımda... Nerden geldikleri ve nerde saklanıp durduklarını kestirmeye çalıştım... Kendi köpeklerimi bile bulamamışken, başkasının köpeklerini aradım durdum...

Boşuna bir çabayla... Çünkü çok iyi saklanıyorlardı... Bulamadım ve bulmaktan umudumu da kestim...

Hepsi bu...