Üzmesinler seni

Sen doğru yolu göster, okut, büyüt, sev, sevindir, eğlen, eğlendir, yemediğini ona yedir, o büyüsün, kocaman olsun, güzeller güzeli olsun, birine kaptırsın kendini, biri onu çok sevsin. Gitsin ailesiyle tanışsın, o aileye de girsin, sonra o aile büyük kararlarla gelsin bir gecede gül gibi kızını istesin. Gül gibi kızınızı istiyoruz demezler ama kızınızı istiyoruz derler kestirerek.

Oysa o bir aileyi geçindirebilecek bütün becerilere sahip. Hani derler ya on parmağında on marifet o öyle işte. Serçe parmağı bile boş değil onun. Ellerinin işlevi büyük. Oysa o hepimizden düşünceli. Bilir pilavın yanına ne yakıştığını ve her daim iyi ayarlar tuzunu. O bilir nasıl oturulur, nasıl kalkılır. Böyle bol özellikli, özene bezene yaratılmış kızını sen uyut, büyüt, gelsinler, alsınlar.

Olacak iş mi?

Dedem söylemiş zamanında küçük kızı istenirken.

-Siz olsanız bir gecede verir miydiniz? demiş.

Veriliyor, gidiyor elden böyle yavaş yavaş.

Oysa o, gece üşüdüğünü hisseder yanında yatanın kendinden verir, seni örter. Oysa o nerde ne denir iyi kestirir. Oysa o hepimizden az düşünür kendini, öyle fedakâr.

Adettendir, geri çevrilmez, istendiği an verilir. Hoş zaten daha önceden açılmıştır konu defalarca bu işin göstermelik kısmıdır.

Daha ev tam boş kalmış değil.

O ‘kıyafetim nasıl oldu?’ derken bile benim boğazıma dizilen hıçkırıklar, eminim düğününde eve dönüp yan yatağımda onu göremediğimde koy verecek kendini.

Kahveleri kibarlıkla dağıtırken bükülen boynum, eminim onun düğünündeki upuzun duvağını izlerken hiç doğrulmayacak.

‘Abla su getirir misin?’ demek mümkün olmayacak belki artık. Hatta bazen yokluğunu unutup gece bu cümleyi tekrarladığımda ağlayarak uyuya kalacağım, suyu unutarak.

Hadi şimdi inandırın beni ‘hep yanındayım’ söz verişine.

İnsanın 17 sene yan yatağında yatan, bir gün arkadaşında kalsa boşluğa düştüğün canı kanı bile bir gecede veriliyorsa ele, inandırın beni şu söz verişe.

Kim ne derse desin artık bir ayağı dışarıda onun.

Sözler verildi, kurdeleler kesildi, inciler döküldü.

Yıllardır sahip olduğu eve misafir gelme sezonu açıldı, hıçkırıklar tutuldu.

Üzmesinler seni can parem.

Belki bir itiraf değil ama ‘hep yanındayım.’