“Haşema ile havuza almadılar iddiası”

11 Ağustos 2011 Perşembe/ Milliyet com.tr/ Günün haberi

“Günün haberi” Yaptım ben bu haberi; neden mi?

2011 Yılının yazına “Haşema” Damgasını vurdu da ondan.

Mersin/ Şelale Akdoğan serinlemek istedi “HAŞEMA” yasağına ayağı takıldı. Serinleyemedi, sinirlendi bu yüzden insan hakları mahkemesine başvuracak; kazanırsa belki tazminat talep edecek ve seneye aynı kıyafetle gerine gerine klorlu suda kulaç atacak ya da çimecek. Yeşil sermayeye destek olacak.

Ve bu kararı “Kendi sularında haşema ile omuz omuza kulaç atmamış” ülkelerin hâkimleri verecek.

O özgün ve ilginç giysinin klorlu suya bahşettiği renk cümbüşünü tanımadan görmeden…

Derli toplu; dalgıç tipi mutaassıp mayo modeli bu sene sadece Mersin’in yazlık köyünde değil yurdun birçok köyünde ahalinin ikiye üçe bölünmesine neden oldu.

a) Şimdilik bırakın ne halleri varsa görsünler.

Çünkü

b) Bikiniler tankiniler büyüyüp olgunlaştıklarında kendilerini aşarak kemale erecekler “Haşema” mertebesine ulaşacaklar.

Ve hatta

c) Haşema: Zamanı geldiğinde; nikâb, vasvas kısacası peçe de takacak; yalak başında sahil boyunda kimse aradığını bulamayacak.

d) Empati yapalım; mümkün olabildiği kadar sempati duyalım “ötekileştirmeyelim” ilgi gösterdikçe “Haşema” kendini ( Bulunmayan Hint Kumaşı sanıyor) farklı hissediyor.

Oysa tüm dükkânlar o kumaşlardan geçilmiyor.

Diyenler ve daha farklı lakırdılar edenler. Millet: Bu hayati meseleye feci şekilde takmış durumda.

Her kafadan bir ses çıkıyor.

Benim kafamdan da dumanlar…

Ateş düştüğü yeri yakıyor; Dün İnternetli Köyümün tepeleri yine alev alevdi; hava itfaiyesi denizden su taşıdı çok şükür yangını kontrol altına alabildi.

İnternetli Köylerin muhtarları betona özendikçe “Beyaz bataklık baykuşunun yavruları açlıktan telef oluyor”

Hangi Yüce Mahkemeye başvursam diye düşünmekten…

Don gömlekle uğraşmaya vaktim yetmiyor.

12 Ağustos 2011 Cuma/ Doğum günün kutlu olsun oğul; umarım senin çocuklarına da doğanın güzelliklerini görmek nasip olur.

Alev Meisel/ İnternetli Köy

Not: HAŞeMA ile HAŞaMa arasında kaldım.

Hangisi dilimizi yakmaz bilemedim.

“Şema” da karar kıldım. Ha “E” ha “A” sonuçta bizim sözcüğümüz değil diye teselli buldum.

Yoksa bizim miydi?